| |
ολα τα βηματα
σημαδια και τα ιχνη μου
μοιαζουν με κυματα
σε ολα τα ξενυχτια μου
οι κλειδωμενες οι καρδιες
εχουν γεμισει φυλακες
και καθε νυχτα κρυο σωμα
σκληρο κρεβατι και το στρωμα
με αγκαλιαζουν τοσα χρονια
να περιμενω ποτε θα ρθουν Κυριακες
μικρα κομματια και τα μαζευα
μια μερα μονο να στα χαριζα
και το αποβραδο οσα θα κρατουσα
θα τα πετουσα
να μην μεινουν και τα δεις
στην θαλασσα
να μην τα βρουν μεσανυχτα
και γινουνε παραπονα
σπασμενοι κρικοι και αναθεμα
στης φυλακης τα καγγελα
να μην βρεθουν και νοσταλγουν
στην αγκαλια σου να κυλισουν
δεν θα μπορουν
θα φυγουν τα μεσανυχτα
δεν θα υπαρχουν καγκελα
τοτε θα ερθουν και οι αλλες Κυριακες
too dimitris aspiotis
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
