| |
ανθώ μέσα στα μάρμαρα
μεσα στις φλέβες τους απλώνω τις ρίζες μου
να φτάνω προσπερνώντας τον καιρό
στ' απειρα βάθη της σιωπής και να συλλέξω ,
σαν άλλος επιδέξιος βουτηχτής,
λευκά απολιθώματα γαλήνης.
Ενώνομαι με την ακινησία των κούρων
Που από ποια μοίρα πέτρωσαν
ώρα που άπλωναν το πέλμα τους μπροστά
να εγκαταλείψουν τη δαιδαλική ακαμψία
κάνοντας πρώτο και στερνό
μαζί κι αιώνιο βήμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
