| |
Το πανηγύρι
ʼρχισαν οι Θεοί το πανηγύρι
σ ένα καλντερίμι κι
έστησα πλάι τους τσαντίρι
να τραγουδήσω τη ζωή.
Για να χορέψω τη ζωή.
Οι άνθρωποι πονούσαν,
τα βήματα γλιστρούσαν
στο κρασί,το χέρι άπλωσα
σ άνθρωπο να με σώσει,
δίχως να δω πως έψαχνε
αυθυπαρξία να γλιτώσει.
Με έσπρωξε η ματιά του
μακριά και η φωνή του
πιο βαθιά,στης μαύρης
νύχτας τη στιγμή που
έστηνε καρτέρι στης
ψυχής μου το λημέρι.
Κερωμένη γυρνούσα
τον τροχό για να ξεφύγω,
μα ήταν αργά για χθες
νωρίς για αύριο σαν
από χούφτες αγάπης
ήταν το υλικό μου.
Σταμάτησε το γλέντι
στο χρόνο το νεκρό,
αιθέρα να ζητιανεύω
και παλμούς για μένα,
από του σήμερα τη
Χίμαιρα. Δεν υπήρχε χθες,
ούτε σήμερα,μονάχα
θάνατος στείρος.
Και σιωπή. Μια σιωπή
καύσιμο στα όνειρα, που
είχα σε βόλτες ζωντανέψει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
