| |
Τα βήματά μας βούλιαξαν
μες το υγρό τσιμέντο
κι εγώ ακόμα
ένα χάδι σου γυρεύω
Η στάση του θολού μυαλού
μου σ'ανταμώνει
μα η γλυκιά αναπνοή σου
με σκοτώνει
Πόσο καιρό περίμενα εδώ
να μεγαλώσω ξέχασα κι εγώ
Η φλόγα του κεριού μου τέλειωσε
με την ανάσα των χείλιών σου, έσβησε
Τώρα δεν μένει
παρά μόνο η ελπίδα
Σε ανταμώνω, σαν εφιάλτη
σ'ένα πλοίο αδειανό
Δίχως χαρά και μ'ένα γέλιο
που δεν είχα
η θάλασσα σου
μ'έχει ξεβράσει από καιρό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
