| |
Στου Βυζαντίου τον καιρό
Πήγα να πολεμήσω
Μα είδα κόρη λυγερή
Με 'κανε να 'γαπήσω
Αμάθητος στον πόλεμο
Δεν ήξερα 'πο μάχες
Και στο πεδίο του έρωτα
Μου ήρθε με τις σπάθες
Ενώ εγώ την κοίταζα
Στο ανοιχτό το στήθος
Πουκάμισο κουμπί ανοιχτό
Και τα μαλλιά της πλήθος
Με σημασία έκλεισε
Το ένα της το μάτι
Θε' μου τώρα συγχώραμε
Θέριεψα σαν το άτι
Αψήφησα δύο τα σπαθιά
Προχώρησα σιμά της
Και με σβελτάδα αγριμιού
Νιώθω την αγκαλιά της
Την φίλησα με δάγκωσε
Κι από τα δυο μου χείλη
Το κόκκινο αίμα χύθηκε
Σα λάδι σε καντήλι
Σαν αμαζόνα δυνατά
Σφίχτηκε στο κορμί μου
Τα δυο ένα γινήκαμε
Κι 'ναι τώρα δική μου.
©?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
