| νυχτες
στο παραθυρο........
μια φλαμουρια απεναντι μου εγνεφε καθε τοσο
τι περιμενεις;
ηταν τοσο μεγαλοπρεπης
που καθρεφτιζα στα χρυσοπρασινα φυλλα της τη σκια μου καθε βραδυ.
μυριζε τοσο ομορφα η σιωπη του σκοταδιου
κι εγω περιμενα ...
ηταν το θροισμα της ψυχης μου
η ελπιδα του ονειρου
που καρτερουσε υπομονετικα
φεγγαρακι μου λαμπρο
να μαθαινω γραμματα...
τα χρονια περνουσαν
και η φλαμουρια ρωτουσε καθε τοσο...
Ωσπου ηρθε .....η αγαπη.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|