| |
με κοίταζες αργά να ξεμακραίνω
ξανθά μαλλιά σ'ένα κορμί διστακτικό
του γυρισμού το δρόμο βρέθηκα να παίρνω
όλα τα χρόνια μου τα σκόρπισα εδώ...
με κοίταζες αργά να ξεμακραίνω
τα δάκρυα πλημμυρίζαν την ψυχή
τα χείλη σου που τρέμαν δεν τα είδα
να γύριζα μονάχα μια στιγμή!
εκεί στου Ωρωπού το εκκλησάκι
που αιώνια τον ήλιο χαιρετά
στέκεσαι μόνος, ναυαγός αυτής της σχέσης
αυτός ο τόπος τώρα πια δε με χωρά.
αυτοί οι δρόμοι ξεναγούσαν τα φιλιά σου
σ'αυτά τα μέρη περπατήσαμε μαζί
τα καλοκαίρια του Ωρωπού είναι δικά σου
χιλιάδες χρώματα μιας σχέσης που δε ζεί...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
