| |
Φτωχή καρδιά πώς το αντέχεις κάθε μέρα
της απονιάς το μαύρο δράμα που περνάς
σαν το κουρέλι που σκορπίζει στον αέρα
και σαν το χιόνι που παγώνει ο χιονιάς.
Είσαι κυρά του φεγγαριού, του τόπου μάνα
χλωμό κερί σ' άδειο δωμάτιο νεκρό
σ' όλο τον κόσμο θα το πω πως είναι δράμα
αυτό που ζώ εδώ και κάμποσο καιρό.
(ΡΕΦΡΕΝ)
Δεν ξέρω αν πρέπει να σου πω πως
σ' αγαπώ
Μα σ' αγαπώ γι' αυτό και πρέπει να στο πω
Ό,τι χρεώσει η ζωή θα το πληρώσω
και θα'μαι πάντα στη ζωή σου φυλακτό.
Εγώ του κόσμου θεατής χωρίς ελπίδες
κι εσύ στο χθες όλες τις μέρες σου κερνάς
έχουνε γίνει οι στιγμές μας καταιγίδες
και βρέχει πάντα όταν μ' εμένανε μιλάς.
Είν' τα τραγούδια μου με πόνο βαφτισμένα
και τα λουλούδια που σου έστειλα φωτιές
όλα τα λόγια σου μαχαίρια πυρωμένα
που μου γεμίσαν την καρδιά μου με πληγές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
