| |
Κάποτε τα έβαζα συνέχεια με την τύχη
Δε μ' είχε μάθει βλέπεις να χαμογελώ
Και αφού βαρέθηκα να λέω αχ τη ρουφιάνα
Αναρωτήθηκα βρε λες να φταίω εγώ
Αφού το ξέρω αν ονειρεύεσαι τα αστέρια
Και ας μες τα μάτια σε κοιτούν είναι μακριά
πόσο θα απλώσεις τελικά αυτά τα χέρια
όσα και αν δώσεις πάλι θα σε μακριά
και να που βρέθηκα με εμένα να τα βάζω
ρουφιάνα τύχη μου τα γύρισες ξανά
γιατι να φταίω εγώ που θέλω μα δε φτάνω
και όχι τα αστέρια που δεν πέφτουν χαμηλά
Αφού το ξέρω αν ονειρεύεσαι τα αστέρια
Και ας μες τα μάτια σε κοιτούν είναι μακριά
πόσο θα απλώσεις τελικά αυτά τα χέρια
όσα και αν δώσεις πάλι θα σε μακριά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
