| |
Γυρίζω πίσω κι ότι μου μεινε συμμάζεψα
κι είναι πιο δύσκολο το τώρα απ' το πάντα
ίσως το θέμα να είναι ακόμα πόσο άντεξα
και πόσο πίστεψα αλήθεια σ' ένα θαύμα.
Κλείνω τα σύνορα που διάπλατα σου άνοιξα
κι είναι ο κύκλος που διαγράφω δαχτυλίδι
γράφω συνθήματα στους τοίχους πως δεν άλλαξα
μα η ψυχή σου δεν ανοίγει μ' αντικλείδι.
Σπρώχνω το χρόνο στο γκρεμό απ' όπου άρχισες
και ταξιδεύω σε παράλληλες πορείες
ήταν ο άνεμος βοριάς και δεν τον άντεξες
η εμμονή σου σέρνει πίσω της κηδείες.
Βάφω τον ήλιο με το μαύρο που σου έμεινε
από το χρώμα που τον κόσμο μπογιατίζεις
ό,τι δεν έσπασε κι αν λύγισε παρέμεινε
όπως το θες όπως το λες και το ορίζεις.
Κρύβω το δάκρυ κι έτσι άσκοπα ξοδεύομαι
και τη ζωή μου ξεδιπλώνω σαν σεντόνι
είναι γραφτό πως ό,τι αλήθεια ονειρεύομαι
να με ξυπνά πάντα στις τρεις μες το σαλόνι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
