| |
Η ελπίδα
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής ήταν γεμάτη. Κυριακή και δεν έπεφτε καρφίτσα. Η ορχήστρα ήταν έτοιμη. Οι όμορφες φατσούλες παιδιών 8 έως 13 ετών με πολύχρωμα μπλουζάκια σε προετοίμασαν για κάτι ευχάριστο. Το κοινό χειροκρότησε με ανυπομονησία μόλις οι μικροί καλλιτέχνες εμφανίστηκαν πάνω στην σκηνή. Ο μαέστρος χαμογελαστός σήκωσε την μπαγκέτα και η συναυλία ξεκίνησε. Τα βιολιά ,ο βιόλες και το μοναδικό κοντραμπάσο συντονίστηκαν και η αίθουσα γέμισε με μουσική. Μετά ήρθε η σειρά των μεγάλων (14-22 ετών) και τα κοντραμπάσα γίνανε δύο ,τα βιολιά και οι βιόλες περισσότερες και το ηχόχρωμα πείρε πιο επαγγελματικό ύφος. Η ορχήστρα ήταν πλέον ορχήστρα κλασσικής μουσικής με μεγαλύτερη ακρίβεια στην εκτέλεση. Το κάθε κομμάτι προλόγιζε ο μαέστρος Δ. Σέμσης με χιούμορ δίνοντας άγνωστα στοιχεία για τους συνθέτες. Το ρεπερτόριο ήταν πλούσιο( Βασίλι Καλίννικοφ, Edward Elgar, Johann Strauss, Béla Bartók, Νικολάι Σοκόλοφ, Leopold Mozart, Wolfgang Amadeus Mozart, Antonio Vivaldi κ.ά.)αλλά προσωπικά μαγευτικά από ένα κομμάτι του αγαπημένου Λ. Μπετόβεν και οφείλω να αναγνωρίσω ότι η Πέμπτη Συμφωνία είχε αποκτήσει άλλη χάρη στην διασκευή του Richard Meyer που την μεταμόρφωσε σε ταγκό. Ο Μπετόβεν (17.12.1770-26.3.1827)που είχε δώσει την πρώτη του συναυλία στα 7 του, θα ήταν περήφανος για τα κατορθώματα της εφηβικής ελληνικής ορχήστρας .
Η Camerata Junior είναι μία ορχήστρα με 50 περίπου μέλη που σε αυτές τις δύσκολες ημέρες που περνά η χώρα μας ,μας δίνει μία ελπίδα γα το μέλλον της χώρας μας. Είναι μία δυναμική και γεμάτη όνειρα ορχήστρα που διαθέτει την ομορφιά της νιότης αλλά έχει και το κουράγιο να ελπίσει σε ένα καλύτερο μέλλον για τον πολιτισμό της χώρας μας. Μικροί και θαρραλέοι, καλλιτέχνες σε εφηβική ηλικία έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να πετύχουνε. Δεν τα βάζουν κάτω ! Έχουν χιούμορ (Humoresque 1.04.2012) όταν παρουσίασε διασκεδαστικές και αγαπημένες μελωδίες από έργα του Λέοπολντ και του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, του Γκούσταβ Χολστ, του Γιόχαν του νεότερου και του Γιόζεφ Στράους, του Λιρόι Άντερσον και του Αντόνιο Βιβάλντι. Έχουν ταλέντο αλλά έχουν και καρδιά. Πως άλλως να μεταφράσεις την μετάβαση μιας ολόκληρης ορχήστρας και μάλιστα νεανικής σε ένα χώρο όπου η έννοια του πόνου, της ασθένειας και δυστυχώς μερικές φορές του θανάτου είναι μη αποδεκτή αλλά υπαρκτή, όπως το νοσοκομείο Παίδων(19.12.2012).Εύχομαι το παράδειγμα αυτής της ορχήστρας να το ακολουθήσουν και άλλοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
