| |
Κοιταω τον κοσμο γυρω μου που αλλαζει
Και νιωθω σαν μια παλια φωτογραφια
Που ο καιρος την εχει ξεθωριασει
Δεν ξερω αν πρεπει να μιλησω για οσα νιωθω
Ειναι περιεργο να κλαις για μια αγαπη
Ξερω ποναει, μα ειναι φορες που σε μαγευει
Αυτο το απιαστο που θα θελες να ζησεις
Μετα απο χρονια αναζητας,
Και περιμενεις
Να γυρισει, για ενα αντιο
Που δεν προλαβε να πει..
Μερικες φορες σκεφτομαι
Αν ζηταω το αντιο , η να τον δω
Να τον κοιταξω μες τα ματια
Και ας με δει να πεφτω
Δεν ειναι τρελλο για εκεινον που το νιωθει
Ομως για εκεινον
Ειναι κατορθωμα ζωης
Ποσο πολυ μπορει ενας αντρας να πονεσει
Δεν τα καταφερα ποτε να καταλαβω
Δεν τον καταλαβα και ας μαγαπουσε
Αυτο το τοτε μου ραγιζει την ψυχη
Ας τον αντικριζα
Και μου φτανει εγω που θα τον αγαπαω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
