| |
Των επιδέξιων το μετάξι
Σπίτι μου απ΄την ταράτσα
Κάθε βράδυ μια κυράτσα
Μ'εναν κόντε γκριζομάλλη
Τη σκληρή μου βιοπάλη
Μπαίνουν και αποτιμάνε
Μα επειδή λειψή τη βρίσκουν
Τα υψωμένα δάχτυλά τους
Μπρος στα μούτρα μου κουνάνε
Οι διχαλωτές τους γλώσσες
Ξέρουν Θε μου λέξεις τόσες
Τις απλώνουν τις τυλίγουν
Και στο τέλος καταλήγουν
Πως για όλα είμαι φταίχτης
Ενας άθλιος φοροκλέφτης
Κάνει το βρακί τους μόνο
Οσα βγάζω σ ένα χρόνο
Μα με θράσος μου ζητάνε
Τα παιδιά μου να πεινάνε
Για να είναι η χώρα" εντάξει"
κι ο επιδέξιος τους κωλος
να φοράει πάντα μετάξι
Στο σκοινί φτάνει ο κόμπος
Κάποιος να τους πει επειγόντως
να αλλάξουν το τροπάρι
Πριν ο διάβολος τους πάρει!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
