Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131545 Τραγούδια, 269630 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 φραουλοπιτσικουλιές
 άστρα και όραμα
 
ΚΡΙΟΣ:
-Γιέ μου που πας?
-Μάνα θα πάω στα κρουαζιερόπλοια! Δεν είσαι μάνα εσύ, βασιλομήτωρ είσαι!!
ΤΑΥΡΟΣ: Γιέ μου που πας? - Μάνα, δεν πάω πουθενά, και όπως θα έρχεσαι φέρε και τα καράβια.
ΔΙΔΥΜΟΣ: Γιέ μου που πας? - Μάνα, θα πάω με τα παιδιά στα καράβια, γουστάρω.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ: Γιέ μου που πας? - Μανούλα μου, θα πάω στα καράβια, όπως έκανε ο πατερούλης μου και ο παππούς μου, και τα καράβια ψυχή έχουνε
ΛΙΟΝΤΑΡΙ: Γιέ μου που πάς? - Μάνα θα πάω στα Καράβια να γίνω καπετάνιος.
ΠΑΡΘΕΝΟΣ: Γιέ μου που πας? - Μάνα θα πάω στα καράβια να τα απολυμάνω.
ΖΥΓΟΣ: Γιέ μου που πας? - Μάνα θα πάω στα καράβια. Ή να μην πάω? ή να πάω? ρε μάνα τι να κάνω τελικά?
ΣΚΟΡΠΙΟΣ: Γιέ μου που πας?- Μάνα, γιατί ρωτάς?
ΤΟΞΟΤΗΣ: Γιέ μου που πας? - Μάνα όπου να 'ναι φεύγω, αρκεί να πάω κάπου.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ: Γιέ μου που πας?- Μάνα θα πάω στα καράβια, όλος ο καλός ο κόσμος εκεί πάει.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ: Γιέ μου που πας? - Μάνα, όταν εγώ γύρναγα απο τα καράβια, οι άλλοι πήγαιναν.
ΙΧΘΕΙΣ : Γιέ μου που πας? - Μάνα, που πάω?

ακολουθεί βίντεο :

ΜΑΙΡΗ ΛΩ - ΜΗΝ ΤΟΝ ΡΩΤΑΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ - MARY LO
http://www.youtube.com/watch?v=OVj5ylgZjA4

o παπάς ο παχύς εφαγε παχιά φακή
Γιατί παπά παχύ εφαγες παχιά φακή ;
____________________________
το κρεμμύδι στην κοπριά πώς κρεμυδοπρόκοψε !

Καλό μεσημέρι .
Tα ζώδια ήταν μια ευγενική χορηγία
από το άστρα και όραμα



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Σαχλαμαρίτσες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Φράουλα
19-06-2013 @ 14:55





εμας τα κοριτσια απο φραουλα και ληθη
και τριγμους διαττοντων ερωτων
με στηθη παραγωνα και διαυγεις λυπανθους
εμας τα αχαρα τα στρουμπουλα με τα τεσσερα ματια
και τα πυριμαχα υπογεια βλεμματα
εμας τα κοριτσια απο το νοτο
μιας τριχορδης μανιερας που θηλυκωνει στων βραχων το ερεισμα
αυτες που δεν εχουμε φωνες βελουδινες
και δεν κατοικησαμε σωματα απο θεες
στο ναμα μιας φιλησυχης βροχης.
Εμας.Εμας να αγαπησεις ω ερωτα.
Εμας τις ευαλωτες κορες που δεν εξαργυρωσαμε
το ταμα σου στης νυχτας τη διαυγεια

από Maria Margariti
6 Ιουνίου
Angel D. Roger
19-06-2013 @ 14:58
ΓΙΟΥΧΟΥΥΥΥ ::rock.::
Φράουλα
19-06-2013 @ 15:03
Μπαλαντα Της Αληθειας
Ένας χαρακτήρας, ένας άνθρωπος, μια κατάσταση και μια μπαλάντα που τον ταυτοποιεί

Αυτή μου η μπαλάντα εδώ

Πάλι θα με έχει μόνο

Ο λόγος μου ήταν αληθής

Πλήγωσε, έφερε πόνο

Ζητάνε ειλικρίνεια,

Εκτίμηση να δώσω

Εγώ είμαι πάντα καθαρός,

Ποτέ δε θα προδώσω

Όμως θυμώνω με εμένα

Που είμαι τόσο ειλικρινής

Τα λόγια που εγώ βγάζω

Της αλήθειας της πικρής

Κι όταν αυτά ακούγονται

Πληγώνουν, φέρνουν πόνο

Γι’ αυτό και η μπαλάντα αυτή

Πάλι θα με έχει μόνο

Πολλές φορές με έριξα

Με έβαλα από κάτω

Για να περνούν όλοι καλά

Και εγώ να ‘μαι στον πάτο

Πολλές φορές, φαρδύς πλατύς

Στο έδαφος βρισκόμουν

Ποτέ αυτοί το χέρι τους

Πάνω μου δεν απλώνουν

Ζητάνε την εκτίμηση

Που εγώ έχω περίσσια

Αλλά δεν έχουνε τα κότσια

Να μου το πουν στα ίσια

Γιατί εγώ είμαι καθαρός

Τίποτα δε φοβάμαι

Και όλοι για εμένα

Από κάτω θα περνάνε

Αυτό δεν το αναφέρω

Λόγω της περηφάνιας

Εγώ είμαι άντρας ταπεινός

Σύζυγος της αφάνειας

Γι’ αυτό κανείς τους δε μπορεί

Στα μάτια να με βλέπει

Να με κοιτάξει να μου πει

Τι πρέπει, τι δεν πρέπει

Γι’ αυτό και η μπαλάντα αυτή

Πάλι θα με έχει μόνο


Πάντα θα είμαι αληθής

Και κόλπα δε σκαρώνω

Έτσι λοιπόν το διάλεξα

Μαζί σου ήθελα να ‘μαι

Εσύ όμως βρήκες αφορμή

Στις λέξεις που πονάνε

Και έτσι κάτω με έριξες

Και με απομακρύνεις

Μα η καρδιά μου έχει δεχτεί

Το δρόμο της ευθύνης

Όσο και να φεύγεις

Από μένα μακριά

Να ξέρεις πάντα θα ‘μαι

Κάπου εκεί κοντά

Γιατί αυτός που αγαπά

Ποτέ του δεν προδίδει

Και ας τον απεχθάνονται

Κι ας ειν’ για αυτούς παιχνίδι

Αν πλέον με σιχαίνεσαι

Εσύ το ‘χεις διαλέξει

Και η καρδιά σου όπως θέλει,

Αυτή θα επιλέξει

Εάν σε κατηγόρησα

Έλα χαστούκισε με

Εάν σου επιτέθηκα

Έλα και σκότωσε με

Όμως αν κάτι μου ‘κρυψες

Και δε το φανερώνεις

Να ξέρεις είναι άσχημο

Να μη μου το δηλώνεις

Όποιος και αν είναι ο φόβος σου

Κούκλα μου θα τον ψάξω

Ότι και αν σε άγχωσε

Θα το βρω και θα το κάψω

Και αφού τα κάνω όλα αυτά

Μαζί σου και αν δεν είμαι

Σε έβγαλα απ’ τη σκοτεινιά

Και δε με νοιάζει ας είναι

Και αν τα κάνω όλα αυτά

Και δε μπω στη ζωή σου

Ας έχω την αγάπη σου

Και την εκτίμηση σου

Και θα τα κάνω όλα αυτά

Το λέω, το δηλώνω

Και θα σε βγάλω απ’ το κλουβί

Που σε κρατάει μόνο

Μόνο σου σπουργιτακι μου

Εσύ δε θα απομείνεις

Τη ζωή σου κοίτα να χαρείς

Όπως εσύ θα κρίνεις

Εμένα άφησε με

Ή πράξε όπως νομίζεις

Αυτά εγώ τα κάνω

Γιατί σου ‘πα τ’ αξίζεις

Και αφού τα κάνω όλα αυτά

Μαζί σου και αν δεν είμαι

Σε έβγαλα απ’ τη σκοτεινιά

Και δε με νοιάζει ας είναι

Και αφού τα κάνω όλα αυτά

Μαζί σου και αν δεν είμαι

Το θέλημα σου για εμένα;

Διαταγή μου είναι…::cry.::

από : Angel D. Roger (Άγγελος Περιτογιάννης) © 19-06-2013 @ 14:19

_____________________________________________ ::angel.:: ::angel.::
Φράουλα
19-06-2013 @ 15:44
θα διαρπάξω κλοπή :P Angel D. Roger
Angel D. Roger ::kiss.::


19-06-2013 @ 16:41 Ω Ω Ω ! ! ! ! ! Μα δε μπορώ να συγκρατήσω τις ορμόνες μου :P :D η Φράουλα ::naugh.::
Μαυρομαντηλού
19-06-2013 @ 16:05
Και δε μπω στη ζωή σου;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΤΩΡΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Ας έχω την αγάπη σου
Και την εκτίμηση σου
Και θα τα κάνω όλα αυτά
Το λέω, το δηλώνω
Και θα σε βγάλω απ’ το κλουβί
Που σε κρατάει μόνο
Μόνο σου σπουργιτακι μου
Εσύ δε θα απομείνεις
Τη ζωή σου κοίτα να χαρείς
Όπως εσύ θα κρίνεις
Εμένα άφησε με;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Ή πράξε όπως νομίζεις
Αυτά εγώ τα κάνω
Γιατί σου ‘πα τ’ αξίζεις
Και αφού τα κάνω όλα αυτά
Μαζί σου και αν δεν είμαι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Σε έβγαλα απ’ τη σκοτεινιά
Και δε με νοιάζει ας είναι
Και αφού τα κάνω όλα αυτά
Μαζί σου και αν δεν είμαι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Το θέλημα σου για εμένα;
Διαταγή μου είναι
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
::devil.:: ::devil.:: ::devil.::
Φράουλα
19-06-2013 @ 16:21


Έγραφα ποιήματα
και είπα stop.
Τα διάβαζα κι έμοιαζαν
με αστυνόμους που
κρατούσαν κλόμπ. ::lost.::
Τόσα χτυπήματα
που σε σένα αφορούσαν
πάνω σε μένα αφορμούσαν,
ο έρωτας εντάχθηκε
σε τρομοκρατίας μπλογκ.

Δεν είχα άλλα χτυπήματα
για σένα
δεν είχα άλλα εγκλήματα
για μένα,
απλό ήταν τελικά
να σχίσω της ποίησης το μπλοκ.

Τώρα πια μόνο έρωτας,
ελεύθερος και ζωντανός.
Ανοίξτε της ποίησης τα μπλοκ
να βγει έξω ο έρωτας.
::kiss.::
Κλείστε της ποίησης τα μπλοκ
που τον έρωτα μπλοκάρουν.

::scare.::







Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Μαυρομαντηλού (ΚολωνόςΕξάρχεια) © 17-06-2013 @ 19:26


ΚΡΥΦΟ ΜΟΥ ΨΑΡΑΚΙ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΞΑΝΑ
aridaios
20-06-2013 @ 00:38
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αντε και σιδεροκεφαλη και υπομονη...
Θα ...φας και συ...φουμο απο τους στιχοφιλους εδω...
Υπομονη ναχεις.
Φράουλα
21-06-2013 @ 11:13
aridaios
20-06-2013 @ 01:38 είναι νέος λογαριασμός που άνοιξα γιατί το email το άλλο που είχα καταργήθηκε και αυτόματα δεν μπορώ να μπω στον παλιό μου λογαριασμό στους στίχους info ! κοινός αυτό φουσκώθηκα εεεεεε φουμώθηκα ::scare.:: ::naugh.::

καλό Σαββατοκύριακο σε όλους τους όμορφους στίχους φίλους , καλό καλοκαίρι 21/6/2013 ::love.::

______________________________________________
Η μασκα που χαμογελα (y)
ΤΡΥΠΕΣ Η ΜΑΣΚΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ
https://www.youtube.com/watch?v=_-rJ5Bo236U
_______________________________________________
Η μασκα που χαμογελα.
χαρισμενο-ξερει αυτή-

Καποτε ημουν λυπημενος και μονος
Κανεις δεν υπηρχε να με παρηγορησει.
Για αυτο και εγω φορεσα την μασκα που παντα χαμογελουσε.
Την τοποθετουσα μολις ανοιγα τα ματια μου
και την αφαιρουσα λιγο πριν τα κλεισω.
Μια μασκα οριου μεταξι πραγματικου και φανταστικου.
Ενα καταφυγιο,αγρυπνος φρουρος αναμεσα σε δυο κοσμους.
Ετσι εκρυβα τα αισθηματα μου πισω απο ενα ψεμα.
Εκρυβα την υποκρισια πισω απο ενα ψευτικο προσωπο.

Ειχα παντα πολους φιλους ετσι
γιατι ημουνα κι εγω ενας απο αυτους.
Αλλα βαθεια μεσα μου αισθανομουνα ενα κενο.
Ημουνα εδειος,μου ελειπε ενα μερος απο τον εαυτο μου.
Κανεις δεν μπορουσε να δει τον πονο που ενιωθα.
Κανενας δεν ακουγε τις νυχτες τις κραυγες και ουρλιαχτα μου.
Ολα τα σκεπαζε η μασκα που χαμογελουσε.
Δεν εβλεπε κανεις τα δακρυα στα ματια μου.
Δεν ενιωθε κανεις τον φοβο μου,τον θυμο και την θλιψη μου.
Ολα τα σκεπαζε η μασκα που χαμογελουσε.

Μερα με την μερα αρχισα να αργοπεθαινω.
Δεν μπορουσα να συνεχισω να ζω σ αυτο το ψεμα.
Ακομα και τωρα ομως ψαχνω για το μονο πραγμα
που θα σταματησει το κλαμα μου,θα διαγραψει τους φοβους μου
θα διωξει μακρυα την θλιψη μου και τον θυμο μου
και ενα χερι,χερι αγαπημενο θα σκουπισει τα δακρυα μου.
Μεχρι τοτε εγω θα κρυβωμαι πισω απο την μασκα
ελπιζονας καποια μερα κι εγω να χαμογελασω
κατω απο την μασκα,που θα πεσει νεκρη
αφου δεν θα εχει πλεον λογο να υπαρχει.
aridaios
Φλωρινα.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο