| |
Ισως και να ποναω τελικα...
......
μαλλον ειναι οι αναμνησεις μου
που τριζουν πανω στα σκονισμενα ραφια τους...
Τα ματια μου ψαχνεις...
κοιτα λιγο καλυτερα μεσα στις κογχες τους
ετσι κι αλλιως παντα στραμενα πανω σου ηταν....
Η θαλασσα μου ψιθυριζει
γελια παιδικα...
ισα ισα να με πεισει να την πλησιασω οπως παλια...
αληθεια, θα θελα πολυ να σβησω
την φωτια που σαν αιμα σταζει απ΄την καρδια μου....
μα ειναι καποιοι πονοι που ουτε ο πιο βαθυς ωκεανος δεν
αρκει για να τους πνιξει.....
Με αναζητας...
πισω απο τα καγκελα της φυλακης μου...
μα οι αλυσιδες γιναν πια ενα με τα κοκαλα μου...
τις σερνω και απομακρυνομαι...
Μάγαπας ειχες πει...μεχρι την κολαση και πισω...
μα εγω εψαξα την σκια σου στον Αδη...
και ξερεις....η κολαση ειναι παγωμενη και αδεια...
τα τερατα που φοβομασταν μικροι
δεν κρυβονται σε ντουλαπες ουτε κατω απο κρεβατια...
μεσα μου γλιστρουσαν....
ενα ενα, σταγονες απο μελανι....
μα η νυχτα ειναι γλυκια κι επικινδυνη...
βαθια , σαν το φιλι σου...
μα επανω στο κορμι μου δεν εχει μεινει σπιθαμη για αλλο μαχαιρι...
τουλαχιστον δικο σου...
εχω να πνιξω τους δικους μου δαιμονες...
δεν μπορω πια να σερνω και τους δικους σου....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
