καμιά γωνία δεν μας χώρεσε ψυχές
σιγά σιγά κινούμε ως και τους τοίχους
τις αναμνήσεις μας τις ώρες τις νεκρές
απλώνουμε στους ουρανούς με στίχους
Εμάς όσα συμβαίνουν δε μας σημαδεύουν
καλώς υπάρχουν μακριά απ'τα όνειρά μας
τα σώματά μας δίχως άρμα ταξιδεύουν
στα παραμύθια της απέραντης ματιάς μας
κι ορίστε πάλι για του λόγου το αληθές
θα σου το δείξω με σκηνές και παραστάσεις
πες ένα ψέμα εσύ πως λιώνεις και με θες
και νιώσε πόσο γρήγορα θα μ' αγκαλιάσεις ...
