Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131547 Τραγούδια, 269636 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τι μας κρατάει στη ζωή
 
[align=center]
Είναι μια φλόγα που ζεσταίνει την ψυχή
είναι ο πόθος που τη θέληση προστάζει
ένας παλμός που μας κρατάει στη ζωή
είν’ η ελπίδα που ποτέ της δεν δειλιάζει

είναι τα όνειρα που βάζουμε μπροστά
και που δεν παύουμε για να τα κυνηγάμε,
όλα μαζί και το καθένα χωριστά
που καθορίζουνε τον δρόμο που τραβάμε

και προχωράμε όσο τ’ όνειρο διαρκεί,
όσο υπάρχει η ελπίδα να χαρούμε
μα αναπόφευκτα θα έλθει η στιγμή
όπου να νιώσουμε χαρά δεν θα μπορούμε

μα μέρι τότε συντηρούμε τη ζωή
πίνουμε νέκταρ και δειπνούμε μ’ αμβροσία
και όσες πίκρες μας κερνάει η ζωή
τις καταπίνουμε χωρίς διαμαρτυρία

και προχωράμε με τα όνειρα μπροστά
που θέλουν μόνο στο κυνήγι να τα πιάσεις
κι όταν τα φτάσεις σε κερνούν μία γουλιά
μα δεν σ’ αφήνουνε ποτέ για να χορτάσεις
[align=center]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Αφιερωμένα σε μένα
      Κατηγορίες
      Αταξινόμητα,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ψάξε το γιατί (procura porquê)
 
CHЯISTOS P
02-08-2014 @ 00:30
....Πρόεδρε !.... ::love.::
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=216234
Tessi
02-08-2014 @ 02:28
κι όταν τα φτάσεις σε κερνούν μία γουλιά
μα δεν σ’ αφήνουνε ποτέ για να χορτάσεις ::up.:: ::up.::
ΒΥΡΩΝ
02-08-2014 @ 06:49
και προχωράμε με τα όνειρα μπροστά
που θέλουν μόνο στο κυνήγι να τα πιάσεις
κι όταν τα φτάσεις σε κερνούν μία γουλιά
μα δεν σ’ αφήνουνε ποτέ για να χορτάσεις


::up.:: ::theos.:: ::up.::
riska
02-08-2014 @ 08:20
ΥΠΕΡΟΧΟ...... ::up.:: ::up.::
heardline
02-08-2014 @ 08:25
Ποιος σας είπε ότι δεν δειλιάζει ποτέ η ελπίδα. Δεν την χάνουμε μερικές φορές;;;; Πάντα από εμάς εξαρτώνται τα πράγματα;;;;.........

::laugh.:: ::laugh.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
02-08-2014 @ 09:05
Πολύ δυνατό !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλημέρα Δημήτρη ::hug.::
Μ.Ελμύρας
02-08-2014 @ 12:28



Εξαιρετικό, Δημήτρη! Καλημέρα!
estia
02-08-2014 @ 12:55
μα μέχρι τότε συντηρούμε τη ζωή
πίνουμε νέκταρ και δειπνούμε μ’ αμβροσία
και όσες πίκρες μας κερνάει η ζωή
τις καταπίνουμε χωρίς διαμαρτυρία

τις καταπίνουμε χωρίς διαμαρτυρία
::yes.:: ::yes.:: ::smile.::
ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΗΜΗΤΡΗ
Pavlos Melas
02-08-2014 @ 13:14
και προχωράμε με τα όνειρα μπροστά
που θέλουν μόνο στο κυνήγι να τα πιάσεις
κι όταν τα φτάσεις σε κερνούν μία γουλιά
μα δεν σ’ αφήνουνε ποτέ για να χορτάσεις

Θαυμάσια γραφή!!!!!
καλό Σ/Κ Δημήτρη
Dimitri Favvas
02-08-2014 @ 16:42
Χρήστο, ευχαριστώ για την Χριστουγεννιάτικη αφιέρωση. Δεν μπαίνω συχνά στους στίχους και όταν μπω διαβάζω κάτι λίγα. Έτσι την έχασα εκείνο τον καιρό. Αν και με εκφράζει σε ένα μεγάλο μέρος, σκέφτηκα να διαφοροποιηθώ με ένα τετράστιχο το οποίο τελικά εξελίχθηκε σε ένα ολόκληρο ποίημα που θα καταχωρήσω αύριο το πρωί, ώρα Ελλάδος.
heardline, Ευχαριστώ για την παρατήρηση. Στη ρίμα του λόγου, στην ποίηση εννοώ, παίρνουμε πιο ελεύθρες διαστάσεις ως προς την ακριβή έννοια των λέξεων. Συμφωνώ με το "από εμάς εξαρτώνται τα πράγματα" (τις περισσότερες φορές)
Ως προς την ακριβή έννοια "δεν δειλιάζει ποτέ η ελπίδα αφού την χάνουμε" θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι όταν τη χάσουμε παύει να υπάρχει. Άρα δεν υπάρχει ελπίδα για να δειλιάσει. Έχει πεθάνει. Μπορεί όμως να κράτησε ως την τελευταία στιγμή. (πράδειγμα: μάχη των Θερμοπυλών. Δεν δείλιασαν οι 300).
Ευχαριστώ όλους τους φίλους που περάσατε και σχολιάσατε την καταχώρησή μου σήμερα.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο