Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131547 Τραγούδια, 269638 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο συνεχιστής
 
Μες του βουνού την άγρια πλαγιά
όπου κουρνιάζουν οι αετοί και τα γεράκια
πήγα και εγώ να φτιάξω τη δική μου τη φωλιά
για να ακούω πως βαδίζουν τα ρυάκια

Λιθάρια ξύλο λάσπη χώμα και νερό
μονάχος έμαθα την πέτρα να λαξεύω
εκεί ψηλά είχα δικό μου σπιτικό
για να μπορώ όλο τον κάμπο να αγναντεύω

Και τους χειμώνες που το κρύο ήταν βαρύ
έκοβα δέντρα να έχω κούτσουρα στο τζάκι
δικός μου ο τόπος η δικιά μου ήταν γη
και δε χωρούσαν γνωμικά και αγροφυλάκοι

Μα σαν περάσαν κάποια χρόνια ήρθε η στιγμή
ότι είχα σπείρει η ζωή μου να θερίσει
νερό που γίνονταν θεριό από την ορμή
να προσδοκά το σπιτικό μου να γκρεμίσει

Τότε ξεκίνησα και πάλι από την αρχή
πέτρα τη πέτρα όρθωσα τους χείμαρρους να φράξω
να προστατέψω όλο το βιος που μια ζωή
πάλευα μόνος μου τους δαίμονες να φτιάξω

Τα πρώτα χρόνια όποια και μπόρα είχε φανεί
το φράγμα άντεχε και σήκωσα κεφάλι
όποια και αν βγήκε πέτρα από τη βροχή
ήμουν εκεί να μπει στη θέση της και πάλι

Μα στην πορεία όλο πιο βία είχε η βροχή
και όσο και αν πάλευα το φράγμα δεν κρατιόταν
τα χέρια σήκωσα και έκανα προσευχή
θεού βοήθεια στο κακό που όλο ερχόταν

Και τότε χτύπο ακούω πρώτη μου φορά
περαστικός μπροστά στην πόρτα μου καθόταν
χάθηκε όπως ταξίδευε σε μέρη του βορά
ούτε ποιος ήτανε ούτε που πήγαινε θυμόταν

Και αφού του έδωσα να πιει λίγο ρακί
ούτε που ξέρω πως το έφερε η κουβέντα
φίλε μου είπε θα σου δώσω μια ευχή
όπου έχεις κόψει να φυτέψεις πάλι δέντρα

Και αν δεν προλάβεις να τα δεις πάλι ψηλά
σκοπό να έχεις να γενούν τα δέντρα πάλι
θα προφυλάξουν τα δικά σου τα παιδιά
γιατί όταν φύγεις σε τούτο σπίτι θα έρθουν άλλοι



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Τα διαμάντια της ζωής σου τα έχεις μέσα την ψυχή σου
 
iokasth
16-11-2014 @ 15:47
Θαυμάσιο Ποίημα, πραγματικά δεν εχω λόγια το...ακουσα..
Στα αγαπημένα μου .!!!!
ΝεφΕλλη
Liran
16-11-2014 @ 17:01
Μου αρέσει η Ποίησή σου..
Πατρίδα μου, Χρήστο μας,
το Δίδαγμα της τελευταίας σου στροφής Υπέροχο..
κι Αγαπημένο..
Μ.Ελμύρας
16-11-2014 @ 21:16

Εξαιρετικο!
Καλησπέρα.
ΕΛΕΑΝΝΑ
16-11-2014 @ 21:31
Σπουδαίο ποίημα ,σπουδαίο δίδαγμα.
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
16-11-2014 @ 23:12
Υπέροχο από κάθε άποψη!
Με ουσία κια νόημα!
Εύγε Χρήστο!!!

Καλησπέρα !!! ... ::382.:: ...
Skylight
30-10-2017 @ 12:31
Και τότε χτύπο ακούω πρώτη μου φορά
περαστικός μπροστά στην πόρτα μου καθόταν
χάθηκε όπως ταξίδευε σε μέρη του βορά
ούτε ποιος ήτανε ούτε που πήγαινε θυμόταν

Και αφού του έδωσα να πιει λίγο ρακί
ούτε που ξέρω πως το έφερε η κουβέντα
φίλε μου είπε θα σου δώσω μια ευχή
όπου έχεις κόψει να φυτέψεις πάλι δέντρα

Και αν δεν προλάβεις να τα δεις πάλι ψηλά
σκοπό να έχεις να γενούν τα δέντρα πάλι
θα προφυλάξουν τα δικά σου τα παιδιά
γιατί όταν φύγεις σε τούτο σπίτι θα έρθουν άλλοι

ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο