| |
Γεννήθηκες σε ένα κελί
Που το 'λεγαν Αθήνα
Τα χρόνια πέτρινα στεγνά
Για σένα Κατερίνα
Στην κόλαση από παιδί
Μικρά τα βήματά σου
Και ζείς ζωή χωρίς ζωή
Σκιά μες στη σκιά σου
Σαν σε ρωτούσανε μικρή μου
Τι θέλεις όταν μεγαλώσεις
Ειρωνικά τους απαντούσες
Όλα τα όνειρα σε δώσεις
Και τώρα πόρνη σε έχουν φτιάξει
Αυτοί που σου 'ταξαν ελπίδα
Τα δάκρυα που έχεις στάξει
Θα γίνουν μαύρη καταιγίδα
Σου δώσανε μια προσευχή
Να κλείσεις την πληγή σου
Μα Κατερίνα μου μη κλαίς
Δεν είσαι μοναχή σου
θα αλλάξουν όλα μονομιάς
Θα φύγει το μαράζι
Και αυτό το φως που καρτεράς
Δειλά γλυκοχαράζει
Σαν σε ρωτούσανε μικρή μου
Τι θέλεις όταν μεγαλώσεις
Ειρωνικά τους απαντούσες
Όλα τα όνειρα σε δώσεις
Και τώρα πόρνη σε έχουν φτιάξει
Αυτοί που σου 'ταξαν ελπίδα
Τα δάκρυα που έχεις στάξει
Θα γίνουν μαύρη καταιγίδα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
