| |
Ανάξιον εστί
Να πίνεις μόνος, ολομόναχος
και να θυμάσαι...
‘Οσο πιο πολύ πίνεις να θυμάσαι
να νοιώθεις τις πληγές να γίνονται πιο βαθιές.
Τα σπαθιά πιο κοφτερά
η μοναξιά πιο γλυκιά, πιο τρυφερή.
Ανάξιον εστί
Η ζωή να κάνει κύκλους
κύκλους φαύλους να κάνει η ζωή.
Θανατερούς αδιέξοδους που οδηγούν σε στάχτες
που σε κάνουν να συναντάς νεκρές ανάσες
συνήθειες καταστροφικές σε μοιραία ραντεβού
Ανάξιον εστί
Που έχω συνηθήσει την απουσία σου
που μεθοδικά απορρίπτω ανοιχτές αγκαλιές
και με τρόπο θεϊκό κρύβομαι από την αγάπη
κυνηγώντας θεριά και όνειρα.
‘Ονειρα άχρωμα, άχαρα, άνοστα, αταξίδευτα.
Ανάξιον εστί
Ο αλλοπρόσαλλος εαυτός μου
Το σαλεμένο μου μυαλό και η ασάλευτη καρδιά
προϊόν ενος μαστιγωμένου παιδιού
που ακόμα με κοιτά κατάματα και κλαίει
κανένα από τα μυστικά του δε μου λέει
γιατί όλα τα μυστικά του ξέρω...
και τα κουβαλάω φορτίο βαρύ. Φορτίο πικρό.
Ανάξιον εστί
Η συνήθεια, η έλξη της απόρριψης.
Η γοητεία της περιφρόνησης
το κυνήγι του ανέμου, το χειροπιαστό του ανέφικτου
το να είμαι στο λάθος μέρος
πάντα τη λάθος στιγμή με τα λάθος άτομα
κι αν κανά δυο είναι σωστοί τους απωθώ
τους σπρώχνω μακριά
καταλήγωντας διωγμένος με κλωτσιές
Ανάξιον εστί
Της ζωής το άξιο. Που φεύγει. Που γλυστρά
κι εγώ αυτόπτης μάρτυρας. Ηθικός αυτουργός
δολοφόνος και δικαστής συνάμα
με την ετυμηγορία προ πολλού στο μυαλό μου:
Α ν ά ξ ι ο ν ε σ τ ί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
