| |
Απ' τα φλογόνυχα πηδούν ολόχρυσα γλωσσάρια,
χίλιοι καημοί μαντέματα, αμέτρητα μητάρια.
Οι θύμησες κι οι λησμονιές, στημόνια και υφάδια,
του αργαλειού πατήματα αβάσταχτα σημάδια.
Ο έρωτας για τη ζωή της ηλακάτης γνέμα,
κουβάρια μύθος πεθυμιά, ατέρμωνο το βλέμμα.
Του ήρωα το γυρισμό πλημμύρησε στο αίμα,
την προδοσία κέντησε τη βία και το ψέμα.
Αστραφτερά μαστιγωτά ξανοίγει πέρα ως πέρα,
μ' αιώνιο αντίπαλο της άβυσσου τη σφαίρα.
Αλύτρωτος αγωνιά με το σκοτάδι θέα,
κληρονομιά αβάσταχτη το φως του Προμηθέα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
