| |
Ζώντας στο χτες,
στη δίνη κάποιου πόνου,
τα πάντα πια παγώνουν ,
σε αμήχανες τροπές.
μα αν δεν το θες,
τα πρόσωπα να αλλάξεις,
και τις στιγμές να αδράξεις,
κυλούν οι μέρες σου κενές.
Μα η ζωή ποτέ δεν κάνει κύκλους.
τρέχει σε ευθεία με ενδιάμεσους σταθμούς
και εσύ στις στάσεις πρέπει πάντα να επιλέγεις,
ποιους ανεβάζεις, ποιους κατεβάζεις σ' αυτούς
Θα έρθει στιγμή,
που θα το μετανιώσεις,
τι εξήγηση να δώσεις,
σαν θα σε πνίγουν οι λυγμοί.
τότε θα δεις
πως μάταια αναπολούσες,
κι έτσι δεν προσκαλούσες,
ανθρώπους που είχαν πια χαθεί.
Μα η ζωή ποτέ δεν κάνει κύκλους
Τρέχει σε ευθεία με ενδιάμεσους σταθμούς
Και εσύ στις στάσεις πρέπει πάντα να επιλέγεις
Ποιους ανεβάζεις, ποιους κατεβάζεις σ' αυτούς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
