Μου χαρίσατε τη ζωή
μου γνωρίσατε τον κόσμο
μου δώσατε «ανθρώπινη μορφή»
και μαφήσατε μόνο
Και όπου πάω πονάω
μου λέγατε για ένα κόσμο ασφαλές
καινούργιες παγίδες συναντάω
και βλέπω τον κόσμο ατελές
Εγώ συνήθισα πια
Έμαθα τίποτα πια δε με αγκίζει
κι αν με χτυπάτε ξανά και ξανά
συνήθισα και δε με φοβίζει
Προχωράω σαυτη την ερημιά
δεν είναι ψέμα είναι αλήθεια
να σπέρνω παντού την ξενιτιά
κι όπου ριζώνω να φεύγω από συνήθεια
Προχωράω σαυτη την ερημιά
γνωρίζω ξανά τους ίδιους ανθρώπους
μεγαλώσαμε,αλλάξαμε΄γίναμε ξένοι ξανά
σταματήσαμε τα παιχνίδια μάθαμε τρόπους
Προχωράω σαυτή τη ζωή
Μα πίσω δεν τολμώ να κοιτάξω
Θα δω τι είχα,τι έχω ,τι έχασα
Και με το παρόν θα τρομάξω
