| |
Διηγήσεις
μιας ιστορίας
κόκκινης
σαν τριαντάφυλλο της άνοιξης
καλά κρυμμένο μες τους θάμνους
γιατί το φως της μέρας
την καίει
της στερεί κάτι απ’ τη μαγεία της.
Στο φως της μέρας όμως
κατοίκησα για μια στιγμή
στα μάτια σου
κι ύστερα σαν τον αέρα
συνόδευα τ’ άρωμά σου
σε κάθε σου βήμα ήμουν εκεί
σε σκέπαζα με τη σκέψη.
Στο φως της μέρας
μου άγγιξες κι εσύ απαλά
το χέρι
σου παρέδωσα ανευ όρων
την καρδιά
την κομμάτιασα
και σαν ροδοπέταλα μπρος τα πόδια σου
την σκόρπισα
κι εσύ που δεν μ’ αγαπάς
δεν θα με ξεχάσεις .
Στα τοιχώματά μου
αντηχούν ακόμα
οι πληγές σου
κι εγώ τις υπομένω
σαν θεόσταλτο δώρο
γιατί είσαι ο έρωτας
που για χρόνια μου χρωστούσε
η ζωή.
Φτιάξε μου έναν χάρτη ποταμό
να οδηγήσω τις αμαρτίες μου
εκείνες που είχα το θράσος
να μην μετανιώσω
και κράτα μου για λίγο το χέρι
να σε νιώσω στη σιωπή.
Διηγήσεις
για μια ιστορία
που δεν υπήρξε πριν
και δε θα υπάρξει ξανά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
