| Πλάταινε μάτια μου ο βυθός
και στης φυγής την.....χάβρα
σκοτείνιαζε.....παρ' ότι φως
κι όλα τα βλέπω μαύρα
Στράγγιζε η νύχτα τη βροχή
κανείς δεν μας γλιτώνει
και της καρδιάς η αμυχή
πάλι ξαναματώνει
Νότιζε στις Ανατολές
κι όπως την πόρτα ανοίγεις
φρόντιζες πάντα να μου λες
ότι θα ξαναφύγεις
πλάταινε μάτια μου ο ρυθμός
σε νύχτας περιβάλλον
Για σένα ήμουν αριθμός
αγόρι είχες....άλλον!!!!!
29/06/2016
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|