| |
Δεσμά της νιότης
Είναι η φωνή σου που μιλάει
στη σιωπή,
και ακούω τα όσα δεν ακούγονται,
κάτω από τις σκόρπιες πέτρες που βαραίνουν
τις λουλουδένιες ανάσες.
Δεσμά της νιότης τελειωμένα
λιμπίζονται το φτωχό χορτάρι που αρδεύεται
υψώνει στον αγέρα
και ψιθυρίζει το άδικο που υπάρχει ακόμα
βάφοντας μαύρο το πέρασμα του χρόνου.
Πώς να αγγίξω αυτό το χώμα,
νόμιζα τόσο μεγάλη την αγάπη μου
που θα βάσταζε όλα σου τα πάθη,
αφουγκράζομαι τώρα στους ανέμους τον πόνο
για τα δεσμά της νιότης τα χαμένα
που γίναν λάθος πάθη
για ένα ασύλληπτο τέλος...
Γ.F.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
