Ένα ποίημα που απαθανατίζει μερικές απ' τις στιγμές των ανθρώπων.
Τρέχει ο χρόνος, τρέχει γοργά
Κι εμείς μένουμε ίδιοι πεισματικά
Στιγμές είναι ό,τι μένει στην ιστορία τελικώς
Ότι πιο όμορφο χαράζεται στη μνήμη οριστικώς
Ένα φιλί μες στη βροχή, ένα περιστέρι στον ουρανό
Μια αγάπη που χάνεται στο γενικό τούτο χαμό
Ένα πρόσωπο αιματοβαμμένο με χαραγμένη λύπη
Ένα παιδί που έκλαψε τη νύχτα εκείνη
Μια εφημερίδα που λέει τα νέα της ημέρας
Πέθανε ένα παιδί απ' τον ιό της χολέρας
Τρέξανε οι γιατροί μα είχε ήδη πεθάνει
Εσύ γυρίζεις στα νέα των τραγουδιστών και δεν νοιάζεσαι
Τρέχουν οι εποχές σαν φιλιά τον άνθρωπό τους να βρουν
Να πάψουν να ελπίζουν οι άνθρωποι σε πάθη παλιά
Στιγμές είναι ό,τι βαθιά οι ψυχές αναζητούν
Στιγμές που μοιάζουν με παλιά κρασιά
Αγάπης όνειρο φαγωμένο από της λύπης το αγρίμι
Έφυγε το όνειρο και εμείς ψάχνουμε στου λιμανιού την πρύμνη
Σαν γυναικόπαιδα κλαίμε και δάκρυα πικρά τα ψέματα
Ψυχές πετάνε στον αγέρα και εμείς μόνη στα χέρια μας η απόλυτη λύπη
