| |
Όταν πλησίαζε ή ώρα να σε βρώ,
απομεινάρι η αγάπη με άγρια ρίγη,
με είχαν φορτώσει του καημού μου το σταυρό
κι αναπολούσα εποχές που είχανε φύγει
Μ' εκλιπαρούσες μες στη νύχτα τη θολή
να ξεχαστώ και να ξεφύγουμε απ' τον πάτο
μ' άμα ραγίσει δεν κολλάει το γιαλί
κι από το έσχατο δεν έχει παρακάτω
Λάγνο μου μάτι, πεθυμιάρικο κορμί,
πρέπει να πάρω τη σκληρή απόφασή μου,
όμως το σώμα μου φωνάζει: "όχι, μη",
και σε ζητάω να ξανάρθεις στο νησί μου
Το ξέρω μάτια μου πως γρήγορα θα 'ρθείς
να ξεκινήσει της αγάπης η κραιπάλη,
όπως το ξέρω πως γοργά θα μ' αρνηθείς
και θα 'ναι αέναος καημός αυτή η πάλη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
