| |
Part II ( οι 6 πρώτοι άθλοι )
Σαν έφτασε ο Ηρακλής στου Ευρύσθου το παλάτι
γριές και νέες πήγαιναν στους τοίχους πλάτη-πλάτη
η φήμη του ήταν κακή κανένας δε τον θέλει
καρφιά οι λέξεις γύρω του , ματιές φωτιές και βέλη
Μόλις τον είδε ο βασιλιάς σωριάστηκε σα μπόγος
Φτου σου γαμώ τη γκαντεμιά , εμέ δε πέφτει λόγος?
Αυτός ο ανεπρόκοπος δε φτάνει που ειν τσογλάνι
Θα τρώει σε μια καθησιά και πρόβατα μια στάνη
Αα είναι ασύμφορος κάτι πρέπει να κάνω ,
Εύρηκα ! άθλους δώδεκα να πράξει θα του βάλω
Πιστεύω σίγουρος χαμός , μεγάλες αποδόσεις
Ωω ναι εσύ παιδί Διός , να δω πώς θα γλιτώσεις
ʼκουσε τώρα νέε μου Ηρακλής είπαμε το όνομά σου?
Ήξερα έναν Ηρακλή στα μέρη τα δικά σου
Μα αυτός ήτανε δειλός και τρεμουλιάρης γέρος
Σε σένα όμως μπρατσαρά στο μέτωπο το θέρος...
Θέλω μια χάρη απο σε για να γενούμε φίλοι
Βλέπεις , το αίμα μας κοινό , κρασί από σταφύλι
Κρασί λοιπόν μιας το φερε ο λόγος κι η κουβέντα
Εμείς εδώ δε πίνουμε , μαλάκες με πατέντα
Τριγύρω μπεκρουλιάζουνε στου Διόνυσου τα αχνάρια
Κι εμείς εδώθε βόσκουμε σα γέρικα μοσχάρια
Στα αμπέλια της Νεμέας μας που βγάζουν γλυκό μούστο
Λιοντάρι κατοικεί τρανό και μας στερεί το γούστο
Θα πρέπει με χέρια γυμνά εσύ να μακελέψεις
Τη δίψα που χω στην κοιλιά για χρόνια να μερέψεις
Κι ο Ηρακλής που ήταν γνωστός, ως μέγας οινοπότης
Σηκώνει ανάστημα ψηλό και το παίζει ιππότης
Όρκο λοιπόν μα τον Αλλάχ και μα τον μέγα Βούδα
Που λένε των αλλόθρησκων τσιφτεντελέ τραγούδια
Εγώ τον λέων τον κακό με χέρια θα χαλάσω
Θα φέρω ρετσίνα αμφορείς και θα σας ξεδιψάσω
Εδώ ζητώ ημίχρονο φίλοι μου αγαπημένοι
Ε, τι στον Δείμο ρε παιδιά , δεν είμαστε πια ξένοι
Ως άθλους λοιπόν ξέρετε , από των ιστορίων
Ότι τρανό απέμεινε στην κοίτη των βιβλίων
Ψέμματα όμως φίλοι μου , εδώ θα πούμε αλήθειες
Γιατί όλοι οι ιστορικοί έχουν κακές συνήθειες
Λαδώματα ένα σωρό στων Αχαιών τα χρόνια
Κι έτσι λάθος φώτισαν , παιδιά μα και εγγόνια
Μόλις ο μάγκας έφτασε στου λέων τη σπηλαία
Σε μέρος που από παλιά τον ξέρουν για Νεμέα
Βλέπει κουτάβι , κόκκαλο εντελώς ραμολιμέντο
Μωρέ , αυτό το πάταγα και με Σικουεσέντο
Μα αυτός ο κοπρολέοντας με μαύρα μάτια πίσσα
Με αφρούς του επιτίθεται - μάλλον θα είχε λύσα
Ανέβηκε σε ένα δεντρί να μη τονε δαγκώσει
Κι ώρες πολλές σκεφτότανε πώς να τον εξοντώσει
Κι ακόμη εκεί θα ήτανε εις το κλαδί επάνω
Κι όλο δεήσεις θα ψελνε -Ω Δία τι να κάνω
ο Δίας ως παράσημο την ανοιχτή παλάμη
Όρσε ρε , μη στα χρωστώ, το μπόι σου χαράμι...
Μα του φυγε μια αστραπή καθώς τονε μουντζώνει
Κι η αστραπή τον λέοντα στον τόπο τον σκοτώνει
Ζεστό ζεστό ως ήτανε του αγριμιού το δέρμα
Έμπλαστρο φτιάχνει λέοντος και τρέχει προς το ρέμα
Για ώρες ατελείωτες , μέρες γλεντοκοπάνε
Οίνος έρρεε άφθονος και όλοι τους μεθάνε
Μα ο Ευρυσθέας σκεφτικός , μαύρος , μπαϊλντισμένος
Όνειρα η Ήρα του βαζε , μονίμως τσαντισμένος...
Τ' άλλο πρωί τον φώναξε σε αίθουσα μπιλιάρδου
Και τσιριχτά του μίλησε ως άριες τρανού βάρδου
Στης Κόστας την ακρογυαλιά κοντά στο Πορτοχέλι
Η μοίρα μας είναι κακιά και νέο αίμα θέλει
Λερναίες Σπέτσες απέναντι και υψηλοί οι φόροι
Εκεί επαρασέρνουνε κάθε άμυαλο αγόρι
Πήγαινε και κανόνισε το άπληστο θηρίο
Και αν γυρίσεις μάγκα μου σε στέλνω για βραβείο
Πάρε και τον Ιόλαο το αμούστακο αγόρι
Να σε βοηθήσει , στο καλό και ούτε Αίολος στην πλώρη
Αφήνει δρόμους και βουνά, λιμνούλες και λαγκάδια
Τέσσερις ήλιους προσπερνά και τέσσερα φεγγάρια
Και μόλις φτάνει τι να δει , ω στο παλιό λιμάνι
Σ`όλα τα μπαρ χορεύουνε σέικ και άλι γκάλι
Πούνε ωρέ τα τσάμικα πούνε ωρέ οι μπάλοι
Ξετσίπωτες χορεύτριες , έκστασις , μαύρο χάλι
Βουτά αυτός ένα σπαθί κι ο νέος μία δάδα
Και καίνε τα νυχτερινά, τα κάνουνε λαμπάδα
Μα κάθε ένα που κλείνανε , σαράντα ξεφυτρώναν
Και ήρθε αυτός και κόρωσε κι έγινε σαν τον Κόναν
Μα οι κόποι του ανταμείφθεικαν και σε πέντε έξι μέρες
Όλα τα ξένα κλείσανε , τους πιάσαν οι φοβέρες
Καβούρια φάγανε μετά , που είχε στείλει η Ήρα
Και πέσανε τ`ανάσκελα απ`την πολλή τη μπύρα...
Σα γύρισαν παράσημο , τι άλλο πια να κάνει
Ποιόν άλλο άθλο τάχα μου για να τονε πεθάνει
Ξέρεις Ηρακλή μια έγγυος έχει σχεδόν λαλήσει
Να φάει αγριογούρουνο έχει επιθυμήσει
Του είπε στον Ερύμανθο πλούσιο το κυνήγι
Οι νέοι τον ακούσανε και όπου φύγει φύγει
Στήσαν παγάνες , ξώβεργες , όπλισαν τη μπερέτα
Και καμουφλαριστήκανε με πράσινη κουβέρτα
Μα εκεί που καρτερούσανε να ο Κένταυρος ο Φόλος
Να ροκανά τις ξώβεργες και να χαλά ο δόλος
Φύγε από κει ρε πούστη μου γαμώ τα πέταλα σου
Μη σου γεμίσω με πληγές τα αλογοκάπουλα σου
Μα μόλις συστηθήκανε τους κάλεσε στο σπίτι
Σανό , νερό τους κέρασε , κρασί απ`τον Ψηλορείτη
Μα μόλις οι υπόλοιποι Κένταυροι μυριστήκαν
Κι οίνο γλυκό οσφρήστηκαν μες τον οντά ριχτήκαν
ʼνοιξε ώρε ανώμαλε που πας και με ανθρώπους
Μα τρόπους δε σου μάθανε σα πήγες στους προσκόπους?
Χαρά που θά`χει ο Ποσειδών άμα θα δει το γυό του
Με ανθρώπους να σιτίζεται , τύφλα των οφθαλμών του
Ο Ηρακλής τσαντίζεται βουίζουν τα μηνίγγια
Απ`το μπαλκονι τους θωρεί σα να τανε μυρμήγκια
Φοράδων γυοί ούστ απο δω άμα κατέβω κάτω
Τσιμεντωμένους θα σας βρουν μες της Στυγός τον πάτο
Κραυγές και χλιμιντρίσματα , κλωτσιές μα και μπουκέτα
Τους κυνηγά μερόνυχτα με δίκανη μπερέτα
Μέχρι τον κάβο τον Μαλιά , το μάτι του θολώνει
και τον καϋμένο Χείρωνα μια αδέσποτη σκοτώνει
Πάει ο γεροδάσκαλος ο τρόμπας τον φονεύει
Και μια σαΐτα φαρμακερή τον Φόλο ξεπαστρεύει
Κι έτσι απολιθώματα ωσάν των δεινοσαύρων
Γίνηκαν και ξεχάστηκε το γένος των Κενταύρων
Μα να ο αγριόχοιρος , για να μη λησμονάμε
Από τον αρχικό σκοπό , και τώρα πάλι πάμε
Τον φόρτωσε στος ώμους του και βουρ για το παλάτι
Και όλα ξεχαστήκανε σε μάσες και ραχάτι...
Ο Ηρακλεύς είν δυνατός μα κάκκιστος δρομέας
Αυτό ναι , αποδείχτηκε στα δάση της Νεμέας
Κι έτσι ο Ευρυσθεύς με μιάς τέταρτο άθλο βάζει
Γοργό ελάφι ιερό να φέρει διατάζει
Φαρμακοτρίφτης χορηγός όμως τον πλησιάζει
Και κάργα αναβολικά μέσα σε σάκο βάζει
Για χρόνο ένα έτρεχε , τρελός δαιμονισμένος
Στα όρη τα Αρκαδικά απ'όλους ξεχασμένος
Είχε πια πάθει στέρηση τα γυναικεία στήθη
Ποτά , μπαράκια και λοιπά χαμένα μες τη λήθη
Μα να εκεί στο Λάδωνα σκύβει να πιεί νεράκι
Και βλέπει από απέναντι το σβέλτο ελαφάκι
Βουτάει ένα βότσαλο το βάζει στο σημάδι
Ειν ευκαιρία που φυγε τώρα απ'το κοπάδι
Νάτο! φαρδύ πλατύ απλώνεται κι η ʼρτεμη από πάνω
Τώρα να δεις ρε συ μπινέ εγώ τι θα σου κάνω
Η ʼρτεμις που ήτανε γνωστή σαδομαζώχα
Μα ο Ηρακλής ως άπλυτος του ανάβλυζε η μπόχα
Λοιπόν σαν τον πλησίασε , Ω Ζεύς τι βαρβατίλα
Έλα εδώ λεβέντη μου Ω Πάνα , τι αντρίλα
Αντιλαλούνε οι ρεματιές , τρίζουν τα κορφοβούνια
Ρυάκια γίνονται πηγές , έλατα τα μπαστούνια
Ο ήλιος εκοκκίνησε κι αυτός σα πήρε μάτι
Και το φεγγάρι στρώθηκε στο δάσος για κρεβάτι
Έτσι αυτή του επέτρεψε να δανειστεί το ελάφι
Και έτρεξε για να πλυθεί νότια στην Ανάφη
Το άρπαξε απ τα κέρατα στο βασιλιά το πάει
Κι αυτός για να μη βρίσει πιά το στόμα του κρατάει
Ο αντρικός ο πληθυσμός σ' όλη τη Στυμφαλία
Γυναίκες έφερνε σωρό από τη Γαλατία
Κοκότες απ'το μούλεν ρουζ και του Καν Καν μπαλέτα
Και τις συντάξεις τρώγανε , τον πλάτανο χαιρέτα
Μπαρόβιες αλλοδαπές χωρίς πράσινη κάρτα
Σύφιλη και βλενόρροια μα ότι θελήσεις , πάρτα
Οι Στυμφαλίδες όρνιθες, και για φωνή τσιρίδες
Και πολλαπλασιάζονταν όπως οι κατσαρίδες
Αυτός θα είναι αγόρι μου ο άθλος σου ο πέμπτος
Μόνο πλύνε τα δόντια σου ή πάρε καμμιά μέντος
Στα σπίτια δε σε βάζουνε άμα μυρίζεις έτσι
και πάρε για το δρόμο σου περίσσευμα γιουβέτσι
σε στοίχους οι πορνόγεροι στης πόλης την πλατεία
ρωτάνε μα τι έγινε ? Παλλάδος λιτανεία ?
ή συναυλία γίνεται ή το τσίρκο Μεντράνο?
Τα δόντια τρίζει ο Ηρακλεύς , λόγο θέλω να βγάνω
Ασημομάλλη γέροντα , δήμαρχε φίλε γειά σου
Και όλο το πλήθος σεβαστό μα τώρα γεια φαντάσου
Στριγκάκια και βαθιά σουτιέν σας σέρνουν απ'τη μύτη
στου Ιπποκράτη θα πρεπε να είσασταν το σπίτι
και όχι να διαφέντευε η γεροντοκαψούρα
και του κρυμμένου σας φιδιού η ύστερη λιγούρα
ρε σεις , αυτές σα φύγουνε , ποιός θα γεροκομήσει
τα καύκαλα σας τα αδειανά , μα εγώ σας έχω λύση...
στην Αιδηψό μια εκδρομή με τα ΚΑΠΗ να πάτε
μπάνιο σε ιαματικά , και όλα θα ξεχνάτε
αυτοί ενθουσιαστήκανε , και τις κοκότες διώξαν
και το Ηθών τις μάζεψε εις του Έρωτος την Δόξαν
του Αυγεία η χωματερή ήταν κλειστή τρεις μήνες
είχε τιγκάρει κάτουρο , τα απόβλητα σε λίμνες
οι κάτοικοι διαδήλωση και μαύρες οι σημαίες
την εθνική την κλείνανε , δεν πιάναν οι φοβέρες
τα ΜΑΤ σε ορθή φάλαγγα , τα δόρια υπό μάλλη
κι ο Ήφαιστος ο υπουργός ριγμένος στην κραιπάλη
επιτροπή δε δέχτηκε να πα να κουρευτούνε
σ' όλη την Βόρεια Ακτή , μες τα σκατά βουτούνε
κι έτσι τώρα τέθηκε θέμα για την υγεία
μα ποιός να την καθάριζε την κόπρο του Αυγεία
ένα μαλάκα είχανε στα χρόνια τα αρχαία
και έτσι δίχως να σκεφτούν στέλνουν τον Ηρακλέα
Αυτός σα τη ψιλλιάστηκε όλη τη λοβιτούρα
Είπε , να βγάλω κάτι κι εγώ , να μην έχω χασούρα
Τόσα χρόνια γαμώτο μου τρέχω σα το μαλάκα
Και πίσω από την πλάτη μου σπάζουνε όλοι πλάκα
Να είχα τάχα ένσημα , στη ψάθα θα πεθάνω
Μα κάθε μέρα που περνά , τα χορικά τα χάνω
Μισθό διακόσια τάλαντα χρυσά θα του ζητήσω
Για Γότθο με επέρασε ? άντε να μη τον σκίσω
Αυγεία μπαίνω στο ψητό που λένε οι απογόνοι
Η βρώμα όλους τους κάμπους σου τώρα τους ερημώνει
Χωματερή δε βρίσκουνε μες τον γνωστό τον κόσμο
Μα εαν θα πληρωθώ καλά θε να μυρίσει δυόσμο
Ότι θέλεις λεβέντη μου πάρε το τσεκ και γράψε
Ποσό επιταγή λευκή μόνο τη μπόχα πάψε
ʼσπρισε ένα χαμόγελο και ημέρεψε ο νέος
Του φάνηκε ο γέροντας πως ήτανε σπουδαίος
Στη δούλεψη του κάλεσε Αλφειώτες , Πηνειώτες
Ούνους και Καρχηδόνιους και φόρεσε τις μπότες
Τα πάντα τα καθάρισε και έτριψε με χλωρίνη
Από την πάστρα έλαμψε και όλα τα χε πλύνει
Μα σαν πήγε στην τράπεζα το τσεκ για να εισπράξει
Ακάλυπτο του είπανε και τώρα έχει αρπάξει
Ρε πούστη ρε κωλόγερε ρε σου γαμώ τον ʼρη
Τι δούλευα μερόνυχτα σα βόδι , σα μοσχάρι
Ποιός θα πληρώσει τα μισθά , τα καθαριστικά μου
Γαμώ την κοινωνία μου , τη Θεϊκή γεννιά μου
Ο Δίας τον λυπήθηκε και λέει στο λογιστή του
Ερμή μου πέτα δώσε του από μένα οι μισθοί του
Κι έτσι κάτι έβαλε κι ετούτος σε μια μπάντα
ήξερε δε θα έμεναν τα νειάτα του για πάντα
ξαναφυτρώσαν οι αγροί , μύρισαν τα λουλούδια
κι ο κούτσαυλος ο Ήφαιστος στην ʼφρο λέει τραγούδια...
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
