| |
Κι ας έχεις φύγει, θα δηλώνεις παρουσία
το νοθευμένο το φιλί σου θα ‘ναι απίκο
σαν τη γιαγιά που ‘χει καβάντζα κι άλλο λύκο
σαν μια παραίσθηση από άγνωστη ουσία
Θα μοιάζεις πάντα με την Κοκκινοσκουφίτσα
που μες στου δάσους περπατά τ’ άγρια μέρη
που έχει λουλούδια μα έχει σπάσει το πανέρι
καθώς ζυγώνει της γιαγιάς την καναπίτσα
Πες μου τον μύθο σου τον άλλο
με «Μια φορά κι έναν καιρό»
το παραμύθι το μεγάλο:
«Χωρίς εσένα δεν μπορώ».
Πάρε τσιγάρο απ’ την κούτα
προτού μες στ’ όνειρο κοπώ
γίνε του μύθου η Σταχτοπούτα
πες το γλυκό σου Σ’ αγαπώ
Κι ας είσαι αλάργα, δεν θα λες πως έχεις φύγει
θα ζωγραφίζεις στης καρδιάς το καβαλέτο
θα ‘χεις καρφώσει το Αντίο σου στο πέτο
και θα μου λες πως η αγάπη ήταν λίγη.
Θα ‘σαι του μύθου ένα ποτάμι που φουσκώνει
και παρασέρνει τις καρδιές που μένουν μόνες
τους βασιλιάδες, και τους μάγους στις οθόνες,
βελόνα η αγάπη, κι εσύ η άθλιά της σκόνη
Πες μου τον μύθο σου τον άλλο
με «Μια φορά κι έναν καιρό»
το παραμύθι το μεγάλο:
«Χωρίς εσένα δεν μπορώ».
Πάρε τσιγάρο απ’ την κούτα
προτού μες στ’ όνειρο κοπώ
γίνε του μύθου η Σταχτοπούτα
πες το γλυκό σου Σ’ αγαπώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
