| |
Κι’έτσι ως ξεφυλλίζω της ζωής σου τα τεφτέρια, ένα χαμόγελο στα χείλη μου ανθίζει...
Να’ναι απ’τα μάτια σου τα θαλασσί που λαμπυρίζουν ή απ΄τα σταχένια σου μαλλιά που με μαγεύουν;
Τα χείλη σου με ρόδου φύλλα μοιάζουν κι’αχτιδοβόλο το χαμόγελο σου -ερωντική καμπύλη- μέθη κι΄έκσταση κερνά!
Κι’αν αγαπάς την θάλασσα , είναι γιατί στα δυό σου μάτια μέσ’αφρίζει•
μοιάζεις με το περίλαμπρο κι΄ολόγιομο φεγγάρι, στο λουλουδόσπαρτο σκοτίδι τ΄ουρανού...
Γελάς και νιώθω πλούσιος κι’ευτυχισμένος κι΄όμως και λίγο δυστυχιά με τριγυρίζει...
Τούτ’η ζωή είναι μικρή κι’άραγε-ποιος ξέρει;- θα μας φτάσει να σου κλέψω ένα φιλί;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
