| |
Ήρθες πάλι κοντά μου ψυχή μου
και ένωσες τα συντρίμμια τις ζωής μου
κι εμφανίσθηκε, μέσα απ την καταχνιά
μια ακτίνα φωτός ,για να λάμψει για μας
Σαν τον ήλιο που σπάει το σκοτάδι,
Σαν το άστρο που φέγγει το βράδυ,
σαν περιστέρι που φέρνει ειρήνη,
ήρθες και έφερες στην καρδιά μου γαληνή
όπως στην μπόρα και στην καταιγίδα
νιώθουμε φόβο και θλίψη περίσσια
έτσι νιώθω καρδιά μου και εγώ
χωρίς εσένα ακροβατώ
Μα όταν φανεί η πρώτη ηλιακτίδα
γεμίζει καρδιά μας χαρά και ελπίδα
γεμίζει ζωή μας με άπλετο φως
το ουράνιο τόξο σαν φανεί κι αυτό
και εσύ σαν το τόξο του δικού μου ουρανού
φωτίζεις την ψυχή μου την καρδιά και τον νου
μου δίνεις αγάπη κουράγιο για να συνεχίσω
αν δεν ερχόσουν δεν θα μπορούσα να ζήσω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
