| |
Ήμουνα κάτι και αυτό το κάτι το κατάντησες κομμάτια
Σαν ένα παζλ μες σε μια νύχτας με σκορπάς
Και την καρδιά μου κάποτε την αγαπάς
Τώρα στο βούρκο και το πόνο με πετάς.
Δεν είχες το δικαίωμα να παίξεις
Και την ψυχή μου να την καταστρέψεις
Να μου γεμίσεις τη ζωή μου με ορφάνια
Κι απονιά.
Δεν έπρεπε όρκους να μου τάζεις
Βράδια κρύα την καρδιά μου να σκεπάζεις
Και τώρα βρέθηκα μονάχος να υπάρχω
Μες στην παγωνιά.
Μου λεγες λόγια τόσο όμορφα κι ωραία
Μα αυτά τα λόγια γίναν λέξεις παγερές
Κόψαν το στήθος μου στη μέση σαν λεπίδες
Μπροστά στα μάτια μου μονάχα συμφορές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
