| |
Ήρθες
σαν ένα πέπλο της αυγής
να σκεπάσεις
την καταχνιά μου
κι άρωμα να μου προσφέρεις
ζωντανά κι ολάνθιστα
λουλούδια.
Σαν φίλημα της Παναγιάς
φαντάζει η μορφή σου
και το ζεστό το βλέμμα σου
σκοτώνει το χειμώνα
ξέρει εκείνο να κεντά
να υφαίνει δεξιότεχνα
ξημέρωμα τ' Απρίλη.
Ξυπνάω μες τον ύπνο μου
κι απ' τ' ανοιχτό παράθυρο
κοιτάζω το φεγγάρι
που με περίσσιο έρωτα
φιλά με το φως του
τα βήματά σου.
Τι όμορφο ψέμα
αυτό πως μ' αγαπάς
σπαρμένος τριαντάφυλλα
ο δρόμος μου
και με πονούν τ' αγκάθια
όμως στης λήθης τη φωτιά
πετώ τις πληγές
αναζητώντας στο πέρας
των αιώνων
τα μάτια σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
