| |
Ανάμεσα στα σύμβολα και τις παρομοιώσεις
φίλε, εαυτέ, μικρή ψυχή, τι ψάχνεις για να νιώσεις;
Θέλεις να βρεις τον ουρανό, σε επί Γης ταξίδι;
Ή ζεις την περιπλάνηση σα παιδικό παιχνίδι;
Γρίφους μας βάζουν οι θεοί σε πεπραγμένη φύση
ζωή, γεμάτη χρώματα, σε υλικό μεθύσι,
και μέσα στα ανθρώπινα χάνεται η ουσία
ο εραστής του τίποτα, κατέχει ευδαιμονία.
Ζωή γεμάτη υλικά και με παρομοιώσεις,
θυμός σαν το ηφαίστειο που θες να εκτονώσεις,
ήρεμος και γαλήνιος σα θάλασσα απλωμένη,
μαύρος μ’ αστέρια ουρανός, την ώρα π’ ανατέλλει.
Έτσι κι εμείς ορίσαμε τον ίδιο τον εαυτό μας,
μέσα απ’ τα βιώματα, στο πρώτο το καιρό μας,
φτιάξαμε κάτι φέρετρα, τα λέμε αναμνήσεις,
κι ότι καινούριο και να δεις έτσι θα το ορίσεις.
Μα οι αναμνήσεις διαφορές, έχουνε στον καθένα,
συχνά ‘χουν άλλες οπτικές, γύρω απ το ίδιο θέμα,
κι έτσι αφού την ηθική, τη φτιάχνουν αναμνήσεις,
στο σύνολο ως ανήθικους, θα μας κατανοήσεις.
Μα πάντα προς το άτομο μια ηθική υπάρχει,
κάπου που θέτουν όρια, στο κόσμο να τους μάθει,
μία μορφή του δίκαιου, μια αλλαγμένη εικόνα,
κάτι, κάπως στα μέτρα τους, μ’ αρκεί για το κανόνα.
Αυτό αρχή της ηθικής ως προς το σύνολο μας
ο ελάχιστος ο κώδικας που υπάρχει στο μυαλό μας
γιατί αφού η ηθική είναι μεγάλη αξία,
αυτό που είναι το κοινό, κατέχει ισορροπία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
