| |
Φτερούγες δανεικές
Ήταν η θάλασσα θολή, τα φύκια σκορπισμένα
κι εσύ τους γλάρους κοίταζες να πιάνουν ουρανούς
θυμήθηκες που πέταγες με τα φτερά ανοιγμένα
πριν χτυπηθούν τα χρόνια σου από τους κεραυνούς
Έσκυψες μου ψιθύρισες στ’ αυτί μια ιστορία.
Βαθιά μέσα στα μάτια σου, έτρεμε η ζωή
τα δανεικά πετάγματα σ’ αλλάξανε πορεία
ζούσες νεκρός τις νύχτες σου, πέθαινες το πρωί
Γυμνή φωνή ακούγεται να κλαίει τα όνειρά σου
ξυπόλυτος περπάτησες σε βράχια, σε γκρεμούς
έπεσες μες στα κύματα, μάζεψες τα φτερά σου
τα ξέπλυνες με δάκρυα, τά ‘πλυνες με λυγμούς
Σε κοίταξα κατάματα. Είδα φωτιές στο βλέμμα
έσκυψα σου τραγούδησα στ’ αυτί δυο μουσικές
το ξέρω, μου ψιθύρισες, πως τ’ ουρανού το τέρμα
ποτέ δεν θα το φτάσουνε φτερούγες δανεικές.
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
