Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131622 Τραγούδια, 269648 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το κοχύλι της ψυχής
 
Βιώνω την απόλυτη σιωπή
Στο αυτί μου έχω κοχύλι
Βιώνω την αποκοπή
Η ψυχή κόβει την ύλη

Δεν έχει πια καμιά μορφή
Ίσα που νιώθω τον σκοπό της
Ούτε αέρια, ούτε στερεή
Η πεμπτουσία της ματαιότης

Ίσως το κοχύλι βοηθήσει
Τη ψυχή ν’ αφουγκραστώ
Καλοκαίρι να μυρίσει
Το παρόν ναι ΄ναι μεστό

Ακούω το παρελθόν μου
Το ξέρω, δεν αλλάζει
Ακούω το παρόν μου
Και πιότερο με σκιάζει




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Νικηφόρος Ουρανός 38
11-04-2021 @ 20:05
Εξαιρετική ποιητική δημιουργία!
Ιδιαίτερη και ξεχωριστή!

Καλό βράδυ, Ευγενία!
inokrini
11-04-2021 @ 20:16
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
boofox
11-04-2021 @ 20:23
Θα μπορούσες να το βάλεις και σαν περιγραφή του gost in the shell. Πολύ όμορφο, Μπράβο!
zari.kardias
12-04-2021 @ 02:09
Ίσως το κοχύλι βοηθήσει
Τη ψυχή ν’ αφουγκραστώ
Καλοκαίρι να μυρίσει
::yes.:: ::love.:: ::up.::
Αγιοβλασιτης
12-04-2021 @ 10:50
::up.:: ::up.:: ::up.::
αυγουστης
12-04-2021 @ 12:13
::up.:: ::up.:: ::up.::
Ουτοπία
12-04-2021 @ 17:21
Ακούω το παρελθόν μου
Το ξέρω, δεν αλλάζει
Ακούω το παρόν μου
Και πιότερο με σκιάζει

Πολύ ωραίο ποίημα. Η τελευταία στροφή μου άρεσε ιδιαίτερα.
::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο