| |
Μεγάλο το παράπονο σοφέ δημιουργέ
μ’ έπλασες νωρίτερα ο καημός μεγάλος
που δε μπορώ να ξαναδώ τ' όμορφο χαμόγελό της
τη λάμψη των πράσινων ματιών της.
Σαν τα διαμάντια έλαμπαν την ώρα τ' αποχωρισμού.
Την αύρα της θάλασσας πότε θα αισθανθώ;
Το σφύριγμα τ’ ανέμου στα φορούσια της Ακτής
τους κρύους μήνες του χειμώνα ;
Τα πρωινά αηδονίσματα της άνοιξης
τ’ αρώματα της άγριας μέντας αρχές καλοκαιριού;
Περνά η ζωή και πάει μένουν ατελέσφορες οι ελπίδες
Ημιτελή σχέδια ημιτελής ζωή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
