| |
Ειν’ τα μάτια σου φουρτούνα
που μου κάψανε τη γούνα
και με κάνανε τρελό
κάθε νύχτα στο κρεβάτι
δεν μπορώ να κλείσω μάτι
σβήνω και παραμιλώ.
Όπως σε θωρώ μπροστά μου
πέφτουνε τα βλέμματά μου
πάνωθέ σου σαν βροχή
κι ο σεβντάς μου μεγαλώνει
στης καρδούλας μου το χιόνι
να μου γίνει απαντοχή.
Για να με έχεις αγκαλιά σου
όλα τα παραμερίζω
για να βλέπω στη θηλιά σου
μπλε τον ουρανό το γκρίζο,
τείχος στα όνειρά μου ορθώσου
πάντα νά’ μαι ακόλουθός σου
το στρατί σου να φωτίζω.
Είσαι τέλος μου κι αρχή μου
χάρισμά σου και η ψυχή μου
να την κάνεις μπιμπελό
μα όταν παίρνει και βραδιάζει
των ματιών σου το τοπάζι
μου πλανεύει το μυαλό.
Η μορφή σου με γεμίζει
κι η φωνή σου κελαρύζει
σαν τρεχούμενη πηγή
την ακούω και ησυχάζω
και του πόνου μου το λάζο
άνθος κάνει την πληγή.
Για να με έχεις αγκαλιά σου
όλα τα παραμερίζω
για να βλέπω στη θηλιά σου
μπλε τον ουρανό το γκρίζο,
τείχος στα όνειρά μου ορθώσου
νά' μαι πάντα ακόλουθός σου
το στρατί σου να φωτίζω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
