| |
Νομίζω σε συνάντησα τυχαία,
από το δάσος ήσουνα, λέει περαστικός.
Νομίζω σου απάντησα μοιραία,
ψάξε στις λέξεις μου να δεις το τι και πως…
Μες στη πανσέληνο σε είδα να κραυγάζεις,
με μια πληγή, τρόπο να βρεις για να κρυφτείς.
Μοιάζεις με άνθρωπό κι ο άνθρωπός σου μοιάζει,
μα δεν κατέχεις τα ηνία της ψυχής.
Αν είσαι λύκος την αγέλη προστατεύεις,
αν είσαι άνθρωπος τη πάρτη σου κοιτάς.
Κοίτα στα μάτια το θυμό που αποφεύγεις,
διάλεξε δρόμο για να βρεις που θες να πας.
Δεν είναι λύση να σ’ ορίζει ο θυμός σου,
δεν είναι επίγνωση η θλίψη να διοικεί.
Γίνε ο καλύτερος που έχεις εαυτός σου,
αυτός που πράττει και γνωρίζει τη ζωή.
Ήρθε ο καιρός να επουλώσεις τις πληγές σου,
και τις ουλές, μη χαϊδεύεις αρκετά!
Είναι παράσημα τι δε καταλαβαίνεις;
Από τα λάθη θα γνωρίσεις τα σωστά!
Μόνο συχνά να τις κοιτάς για να μαθαίνεις,
εσένα άλλαξαν και ψάξε το γιατί.
Σαν την φωτιά,
π’ άμα καείς,
εσύ φωτιά δε παίρνεις,
μόνο ένα έγκαυμα για να ‘χεις να σκεφτείς…
Και ο αγέρας, μήτε φίλος, μήτε εχθρός,
μόνο αναγκαίος να ανασαίνεις σου θυμίζει,
κι αν τις ουλές σου τις αγγίζει διαρκώς,
φταίει που κάποιος τον εαυτό του δεν γνωρίζει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
