| |
Πάνω στις ψηλές
ιτιές,
εκεί στο διάσελο
το δικό μας,
ανταμώσαμε νέοι
γέροι, γυναίκες και
παιδιά.
Και έτρεχε η βρύση μας
γάργαρο νερό
να ποτίσει τη πλάση.
Κι` ήρθαν πουλιά
ζευγαρωτά, ήρθαν
τα μελισσάκια.
Κάτω από τα ασήμια
της ιτιάς,
μαζεύτηκε
το χρυσάφι του κόσμου.
Κι` όλοι αγνάντευαν
κι` όλοι μιλούσαν
για τα στάχια
στον ορίζοντα.
Όλοι λέγαν
για τα χρυσά γεννήματα.
Οπλισμένοι με προσμονή
για το θέρισο,
γλυκό στάχυ, γλυκό
ψωμί.
Στ` αλώνια εκεί κάτω
απ` το διάσελο.
Όλοι προσμέναν
το πανηγύρι
του ανθρώπου.
Είμαστε παιδιά
κι` η μνήμη αγαπάει
την ομορφιά,
αγαπάει τον αγώνα
αγαπάει τις κουβέντες
των γεροντότερων,
ανάμεσα σ` ένα
κομμάτι ψωμί, και
μια κούπα κρασί.
Ευλογημένοι ω!! εμείς
στα υψώματα, στις ιτιές
στα μεγάλα πλατάνια.
Που ζωγραφίσαμε
με χίλια χρώματα
τη μάζωξη των Αλωνάρηδων,
τα χέρια τους ξεραμένα
τα χείλη τους στεγνά,
ω!! ευλογημένοι, εμείς,
που κρατούμε
την αγωνία
του θέρισου.
17-9-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
