| |
Εις μνήμην
Ησυχία μεσήλικη ξαγρυπνά στο σπίτι
Περιφέρεται στα δωμάτια σαν εκλιπών σπαραγμός
Όπου θυμάται να ανταμώθηκε με ανάσα, κάθεται για λίγο
Εις μνήμην
Με μιας όλα πιάσαν να φαρδαίνουν
Οι διάδρομοι, οι πόρτες, οι γρύλιες των παραθύρων
Εκείνη η φωτεινή γραμμή κάτω απ’ την πόρτα που δήθεν ξεγελά τους κλέφτες
Οι μέρες της εβδομάδας
Σα να χύθηκε η Δευτέρα μέσα στην Τρίτη, οι δυο μαζί στην Τετάρτη και πάει λέγοντας
Έτσι που να μη σκουντουφλά κανείς πάνω σε νίκες και ήττες
Καλεσμένος ή απρόσκλητος, άρπαγας ή ζητιάνος
Μια αλλόκοτη ανοιχτωσιά, αόρατη στο γυμνό μάτι
Κρυμμένη πίσω από καρέκλες σκεπασμένες με σιωπηλό σαράκι
Πίσω από τραπέζια γεμάτα φλούδες κρουστής ορφάνιας
Και σωρούς από άλλα, λιγότερο τιμαλφή μα ολοσδιόλου παραδομένα κι απαρηγόρητα
Σαν την κλώσσα θ’ ανοίξει τις φτερούγες της να τ’ αγκαλιάσει όλα
Μη φοβάστε πια, θα τους πει χαμηλόφωνα
Για σας το πιο τρυφερό κρεβάτι
Για σας ο πιο γλυκός ύπνος, ο πιο ξεκούραστος
Τώρα που σμίξαμε πάλι, όλα θα πάνε καλά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
