| |
Μέσα στης Άνοιξης τα χρώματα βαδίζω...
και τα αρώματα της φύσης αναπνέω.
Σαν αεράκι, μέσ' από τις ομορφιές τους πνέω...
και αγαλλίαση και δέος πλημμυρίζω.
Λουλούδια κόκκινα στου έρωτα το χρώμα...
και κάποια μωβ, στης σταύρωσης τη θλίψη .
Χρωμάτων άμιλλα, κανένα να μην λήψει...
Τάματα άπειρα ,στης άνοιξης το σώμα.
Και αρωμάτων συλλογή και πανηγύρι...
Κάθε λουλούδι τη δική του ευωδία.
Κι όλα μαζί μία μυρωδάτη ραψωδία...
με χορηγό τους τον αέρα και την γύρη .
Δεν είναι μόνο οι ευωδιές και τα λουλούδια...
Είν' η ανάταση ψυχών και αισθημάτων .
Ήχοι που φθάνουν και το άσμα των ασμάτων...
στις συναυλίες των πουλιών και τα τραγούδια .
Από μικρό , η Άνοιξη με συνεπαίρνει...
Τις ξαστεριές έχω στη μνήμη μου του Μάρτη.
Έχω τ' Απρίλη τις αυλές στου νου το χάρτη...
και του Μαγιού την πεθυμιά να μ' ανασταίνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
