| |
στριμωγμένος αλλιώτικα μιλάω
που ολόσωμος ασβέστης ασπρίζω
γίνομαι ποίηση μεθάω
και τα σαλόνια πλημυρίζω
άσημος είμαι μα φτιαγμένος
μην είναι που αγιάζω κι ασκητεύω
μην είσαι εσύ και μοιάζω ανεβασμένος
τώρα ξέρω τι θέλω ,τι γυρεύω
καιρός να φανερώσω την απαντοχή μου
μου το ζητάει μια δροσούλα
εκείνη η καλύτερη ,η πλέον ακριβή μου
που ανθίζει ωραία σα δαφνούλα
λίγο σκοτάδι μου έμεινε ακόμα
αντίκρυ μου η ανατολή γαρουφαλένια
λάμνω στην άμπωτη να πάρω χρώμα
με προσμένουν όνειρα διαμαντένια
βρίσκω μια θάλασσα που γράφει τ’όνομά σου
και μια που ονειρεύτηκα απέραντη πατρίδα
άθιχτα να δίνει τ’ασίγαστα φιλιά σου
δώρο της μοίρας μες στην πλημμυρίδα
δε θα μιλάς, θα προχωρώ, μόλις τα πήρα
μη με κρατάς άφησέ με να συνεχίσω
με ειλικρίνεια βρέχει μύρα
με ειλικρίνεια πρέπει να ξεχωρίσω
προσωρινά οι αρμοί κι αν χαλαρώνουν
ακμαία κι αναλλοίωτη η μορφή σου
τα σαρκώδη ρόδινα φλομώνουν
στο σημείο ακριβώς ,η αναμονή σου
τ’ονειρώδες πηγαινέλα αληθεύει
μια θυελλώδης αντοχή μας ζώνει
μες στα στενά και στ’αδιέξοδα περισσεύει
η ψυχραιμία πια δε μας τυφλώνει
αποκλείεται,αυτά συμβαίνουν στα παραμύθια
του παραλογισμού παιδί η φαντασία
μα όχι, οι βρυχηθμοί μας βροντούν τα στήθια
όσο η σάρκα και τ’άγγιγμά της, πεμπτουσία
ολόκληρο ταξίδι φανερό ευφραντικά
στέρεο το νόημα σαν αγνοούνται οι φραγμοί
έρωτας εσαεί, να χάσκουν τ’αδειανά
κι αγάπη, μη δε βλάπτει διόλου τη ζωή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
