Άθη Λ.
11-10-2006 @ 12:26 | Λύκε, είναι στιγμές που ο πόνος που κραυγάζει μέσα μας, κάνει τόσο θόρυβο, που ραγίζει και σπάει και τις γυάλινες καρδιές....
ήθελα να ξέρεις ότι σε νοιώθω φίλε... | |
ΑΙΟΛΟΣ
11-10-2006 @ 12:25 | Μπράβο Άθη για την κραυγή σου…
Σαν Λύκαινα από πόνο και οδύνη…
Και δεν ξεχνάς ποτέ τους φίλους σου…
Ακούς πάντα τη φωνή η την κραυγή τους που σμίγει ενίοτε με τη δική σου…
Εύγε!!!
Η αφιέρωση εξαίρετη και την αξίζει ο Νικόλας…
Να είσαι καλά Άθη μου… ::smile.:: | |
~ Εφυγα ~
11-10-2006 @ 12:56 | Εύγε Τζού!!!! | |
MARGARITA
11-10-2006 @ 13:11 | Πολύ δυνατό τούτο Τζου και πολύ όμορφη η αφιέρωση στον μοναχικό ::love.:: | |
ΤΟΞΟΤΗΣ
11-10-2006 @ 13:14 | Καλησπέρα Τζου,
Μπράβο σου. Η αλήθεια είναι ότι όλοι με τον ένα ή με τον άλλο λόγο έχουμε πονέσει.
Εσείς να ξέρετε ότι είστε μεγάλη παρηγοριά. ::love.:: | |
Alitis
11-10-2006 @ 13:58 | tzou einai trela! ::smile.:: ::cool.::
efxaristo gia tis efxes sou!
ta leme sintoma | |
elli
11-10-2006 @ 14:21 | Πολύ καλό Άθη μου...Εύγε σου!!! | |
agrampeli
12-10-2006 @ 07:07 | Πολύ δυνατό τούτο Τζου και πολύ όμορφη η αφιέρωση στον μοναχικό ::smile.:: | |
 |
