Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131547 Τραγούδια, 269632 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Γαλέρα η ψυχή
 σχοινοβατώ στα ιστία της μνήμης
 


Το καλοκαίρι κοιμάται πάνω σε πορφυρένια μαξιλάρια
βουβό σαν μαχαίρι μετά από φόνο
Αφουγκράζεται στάσιμο,την υποψία ενός άλλου χρόνου
που προχωρά τυραννισμένος και τυραννικός
Κυλιόμενες μνήμες ανιχνεύουν την δύση
βουτηγμένες στο διάπυρο της θάλασσας
Ακανόνιστα σμήνη πανικού οι ανάσες
πετούν πάνω από βράχια που καταλήγουν σε λόγχες
Γαλέρα η ψυχή και ο βοριάς κυρίαρχος
φουσκώνει και τσαλακώνει τα πανιά της
Και μια απελπισία,τραμουντάνα,ανακατώνει τα μάτια της
και την κάνει να κοχλάζει,
σε μια πραγματική νύχτα με αστέρια και φεγγάρι
Κι ύστερα έρχεται ο ύπνος της γαλέρας,
βάλτος πηχτός,
που ο χρόνος δεν υπάρχει
και τα όνειρα τραχιά,κατρακυλούν
σε μυτερές κορυφές και ιλίγγους γκρεμών
Οι ώρες περνάνε με τριγμούς και το καλοκαίρι
κρατάει το μικρό,τραχύ όνειρο της θάλασσας
μέχρι να ξαναβυθιστεί στα πράσινα νερά της





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

είμαστε ο καθρέπτης όπως και το πρόσωπο μέσα του...είμαστε πόνος και αυτό που θεραπεύει τον πόνο...
 
χρήστος
23-10-2006 @ 02:54
Οι ώρες περνάνε με τριγμούς και το καλοκαίρι
κρατάει το μικρό,τραχύ όνειρο της θάλασσας
μέχρι να ξαναβυθιστεί στα πράσινα νερά της

πολύ όμορφο, καλημέρα
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
23-10-2006 @ 03:13
Το καλοκαίρι κοιμάται πάνω σε πορφυρένια μαξιλάρια
βουβό σαν μαχαίρι μετά από φόνο

Απ' την αρχή κόβει το μαχαίρι σου.

Οι ώρες περνάνε με τριγμούς και το καλοκαίρι
κρατάει το μικρό,τραχύ όνειρο της θάλασσας
μέχρι να ξαναβυθιστεί στα πράσινα νερά της

Μέχρι που μας αποτελειώνεις μ' ένα πνίξιμο. ::laugh.::
santana
23-10-2006 @ 03:23
που ο χρόνος δεν υπάρχει
και τα όνειρα τραχιά,κατρακυλούν

Άν πέσουν τα όνειρα δεν θα είναι εύκολο να ξεπνήσεις... ::up.::
angelface(sweetaki_girl)
23-10-2006 @ 04:36
πολυ καλο,..
MARGARITA
23-10-2006 @ 04:40
Τσακίζει το γραπτό σου κόκκαλα και ψυχή ::smile.::
sirena
23-10-2006 @ 10:37
"Κυλιόμενες μνήμες ανιχνεύουν την δύση
βουτηγμένες στο διάπυρο της θάλασσας
Ακανόνιστα σμήνη πανικού οι ανάσες
πετούν πάνω από βράχια που καταλήγουν σε λόγχες"...

Τι μου έκανες πάλι καταιγίδα... Με συντάραξε. Υποκλίνομαι.
::up.::
ΣΟΦΙΑ(21)
23-10-2006 @ 10:39
πανεμορφο....
AETΟΣ
23-10-2006 @ 11:40
Παρα πολυ ομορφο!
καλο απογευμα ::smile.::
ησυχια..
23-10-2006 @ 12:14
Παρα πολυ καλο..
::yes.::
justawoman
23-10-2006 @ 14:10
Ακανόνιστα σμήνη πανικού οι ανάσες...

Και μια απελπισία,τραμουντάνα,ανακατώνει τα μάτια της...

Οι ώρες περνάνε με τριγμούς και το καλοκαίρι
κρατάει το μικρό,τραχύ όνειρο της θάλασσας
μέχρι να ξαναβυθιστεί στα πράσινα νερά της

Αυτά τα ξεχώρισα
όλο μου άρεσε πολύ
και κυρίως η πλοκή των λέξεων... είναι απ' αυτά που λατρεύω
την καλησπέρα μου
::smile.::
Μετέωρος Άγγελος
04-12-2006 @ 19:12
Σπουδαίο!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο