Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131977 Τραγούδια, 269742 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το φάντασμα και εγω
 Στα αγγλικά των ιδιαιτέρων μου λέγαμε ιστορίες που είχε το βιβλίο με αληθινές ιστορίες φαντασμάτων και μου ήρθε καθως βαριόμουν να γράψω. Είναι λίγο βαρετό αλλά υγεία!
 
[I]Σκεφτόμουνα ιστορίες που δεν πίστευα και ήθελα να δω αν είν' αλήθεια. Ιστορίες που αν δω θα μείνω άφωνη, χωρίς λαλιά και κάτι ιδιαίτερο να πω, με φόβο να το αντικρίσω....[/I]
Έβλεπα ταινίες πολλές τρόμου, άλλες με τέρατα, άλλες με αίμα, άλλες με φαντασία, άλλες με αρκετό μυστήριο, άλλες με φαντάσματα....
Φαντάσματα; Μπα.... δεν πιστεύω.
Θέλω να πάρω το αεροπλάνο και να πάω Αγγλία. Στο κάστρο, το μουσείο με τις περίεργες ιστορίες, τα φαντάσματα, τα βίντεο, τους ανατριχιαστικούς ήχους. Και να που φτάνω, μπαίνω μέσα με ένα αλλόκοτο τρόπο λες και ήμουν άλλο πρόσωπο. Μαίνω για μέρες μεχρι να αντιληφθω πως δεν υπάρχουν και τίποτα.... Την τελευταία ημέρα όμως, την μέρα που αποφασίζω να φύγω με ένα παράξενο χαμόγελο περπατώ στη μεριά μου και βλέπω μια λάμψη, μια πορτοκαλιά λάμψη και η καρδιά μου χτυπάει. Ξάφνου γυρίζω και ακούω παράξενους και ανατριχιαστικούς ήχους και μετά μυρωδιές από φαγητά με μια μούχλα ανάμεσά τους και μυρωδιά φωτιάς. Τότε παίρνω τη βαλίτσα μου και προσπαθώ να φύγω. Νερά ξέσπασαν από επάνω μου λες και ήρθε ένα μικρό τσουνάμι για λίγα δευτερόλεπτα. Παίρνω τη φωτογραφική μου, προσπαθώ να ξαν' αντικρήσω το περίεργο φως που δεν ήμουν εντελώς σίγουρη αν το είδα και όλα ξανά όπως πριν. Ένας πελόριος εφιάλτης. Τότε, τριγυρνούν στο μυαλό μου οι ρητωρικές ερωτήσεις. Τα είδα όλ' αυτά ή φαντασία μου ήταν; Μήπως υπάρχουν όλες αυτές οι δίθεν σαχλαμάρες; Γιατί δεν με αφήνουν να φύγω; Πως να φύγω; Τι φόβος είναι αυτός; Γιατί χτυπάει τόσο η καρδία μου με στόχο να κρεπάρει; Θεούλη μου φοβάμαι!
Καθως τα σκέφτομαι αυτά και άλλα πολλά ακούω έναν πολύ παράξενο ήχο, πιο ανατριχιαστικό από κάθε άλλο, και ένα γέλιο μίσους που ήθελε να με τρομάξει. Γυρίζω και πέφτω κάτω....

Καθώς..... ξυπνάω κάτω από το πάτωμα, λέω "εφιάλτης ηταν"; Σηκόνομαι, πάω κάτω στη κουζίνα του σπιτιού μου και ακούω ξανά τους ήχους. Τα ερωτηματικά στο μυαλό μου γίνονται όλο και περισσότερα. Και τότε πεύτω μια και καλή κάτω στο πάτωμα χωρίς να κανένα ίχνος για το που βρίσκομαι, τι έγινε, τι έπαθα και αν ζω. . .


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φαντασίας
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

..συναντάμε ξάφνου κάτι συμπληγάδες που σημαδεύουνε τα λάθη απ’ το χθες~
 
Ηλιαχτίδα
29-10-2006 @ 06:40
Κι ομως ......ζεις........
sailormoon
17-01-2007 @ 14:50
::theos.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο