Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131610 Τραγούδια, 269645 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τραχειοτομή
 
Μετανιωμένη αναπνοή

Θαλασσινός αέρας βιάζει τα πνευμόνια
δανεικός από κάποιο περασμένο καλοκαίρι σου
Παλιές ερωμένες περνούν στο αίμα
Χτυπούν τα χρόνια στις φλέβες

Γρήγορα, έμαθα, δύουν οι μεγάλες αγάπες
Πρέπει να πεθάνεις για να ξαναγεννηθείς;
Πρέπει να πεθάνεις;
Μια χαραμάδα φως, στο τέλος, λογική.
Πώς το φευγιό να φέρει την ευτυχία, πες,
και θα κλείσω την πόρτα πληρώνοντας. Στο χαμό.

Πονάνε τη νύχτα οι περίσσειες ανάσες

Τα λόγια θηλιές, θα μπερδεύονται μέχρι
να στάξει και το τελευταίο δηλητηριώδες σάλιο
να ξαναμεγαλώσουν τα νύχια
να ανθίσουν τριαντάφυλλα στον κήπο



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

BonnieJo-balistreri
 
TAS
14-11-2006 @ 06:25
Λέξεις προς ανάλυση:
βιάζει,δανεικός,παλιές ερωμένες,δύουν,πεθάνεις,
περίσσειες,δηλητηριώδες...
Palioxaraktiras
14-11-2006 @ 06:27
Η απωλεια λοιπον ε?
Χαρισμα σου το παρακατω Boney M
Έκτωρ Κακναβάτος
1920

Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο

Η φλόγα κόρωσε μόλις αγγίξανε δυο σύμφωνα
ο δρόμος στένευε με λέξεις ψόφιες
που μυρίζανε.
Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο.
Τοίχοι, αφίσες, η πρώτη τού μονόπρακτου:
ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ.
Σκεφτόμουνα πλάι σε ρουμπινέτα
το πρόβλημα του Αίγισθου:
διαβήτες, Κληταιμήστρες, τρίγωνα
τα τσιγάρα που μου τέλειωσαν
το πρόβλημα της αποχέτευσης
σε διαμερίσματα Ερινύων
το δυσκίνητο λεωφορείο
ΑΝΩ ΛΟΙΣΑ-ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
το κοφτερό τσεκούρι
η μόνη λύση σε Μυκήνες.
Κόφτο λοιπόν να τελειώνουμε.

Νασαι καλα
MARGARITA
14-11-2006 @ 06:31
Τα λόγια θηλιές, θα μπερδεύονται μέχρι
να στάξει και το τελευταίο δηλητηριώδες σάλιο
να ξαναμεγαλώσουν τα νύχια
να ανθίσουν τριαντάφυλλα στον κήπο

Θαυμάσιος ο τίτλος...ο υπότιτλος....και το ποίημα...τελευταία στροφή μια σταγόνα φως...την καλημέρα μου ::smile.::
MASTER
14-11-2006 @ 06:34
::smile.:: ::love.:: ωραίο....
Αργότερα το εκτενές σχολιάκι μου γιατί πρέπει να φύγω...
TAS
14-11-2006 @ 13:18
Το ρόδο
την αυγή δεν ποθούσε:
σάμπως αιώνιο στο κλαρί του,
κάτι άλλο ζητούσε.

Το ρόδο
μήτε γνώση μήτε ίσκιο ποθούσε:
σύνορο σάρκας κι ονείρου,
κάτι άλλο ζητούσε.

Το ρόδο
ρόδο δε λαχταρούσε.
Ασάλευτο στον ουρανό,
κάτι άλλο ζητούσε.

Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Ιωάννα μου, γλυκιά μου Bonney M...
χρήστος
14-11-2006 @ 13:31
πολύ πολύ καλό
seizeTHEday
14-11-2006 @ 15:38
...να ανθίσουν τριαντάφυλλα στον κήπο...
Και θα α-ν-θ-ί-σ-ο-υ-ν !
Καλό σου βράδυ!
::smile.:: ::yes.::
agrampeli
15-11-2006 @ 04:08
Μια χαραμάδα φως, στο τέλος, λογική.
Πώς το φευγιό να φέρει την ευτυχία, πες

πολύ όμορφο ::smile.::
επισκέπτης
15-11-2006 @ 06:01
... έχεις πάντα τον τρόπο σου...
πολύ ωραίο, ειδικά τα λόγια θηλιές ::rol.::
BonnieJo
15-11-2006 @ 10:14
Καλησπέρα σε όλους. Σωτήρη θαυμάσια η παράθεση, έπιασε τόπο (χώρο δηλαδή εντός μου)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο