| |
Μέσα σε δρόμους αδειανούς έκρυψα τη λαλιά μου
σε αέρα με καυσαέριο σκόρπισα τα όνειρά μου
τα μάτια μου τα χάρισα στην άβυσσο μια μέρα
και η ψυχή μου πέταξε στο μαλακό αιθέρα
κι εσύ που θα με λύτρωνες, αν στο λεγα λιγάκι
έγινες ύλη γνώριμη και μπήκες σε κουτάκι
τα χάδια σου τα δώριζες μόνον σε ιπποκόμους
και τα τραγούδια έψαχνες από ξανθούς λοστρόμους
το πέλαγο δε μέτρησε ούτε σαν μια σταγόνα
όταν συγκρίθηκε εδώ με της ψυχής μου τον αιώνα
τα σύννεφα δεν κλάψανε ποτέ για άλλους τόπους
γιατί το ξέραν πως θα βρουν και εκεί να ζούνε, ανθρώπους
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
