| |
[I][align=center]σκιά λουλουδιού χτίζει κρυφά πύργους από ντόμινο...
ένα φύσημα , μια αναπνοή ή το αεράκι απλά από το πέταγμα ενός περιστεριού
ρίχνει το πρώτο τούβλο..
ένα - ένα φέρνει τη διάλυση!
αποξηραμένα λόγια πέφτουν από το χαμόγελο της μοναξιάς...
ζητάς ό,τι επιθυμεί ή το καταπνίγει?
αρνείται να ανοίξει τα μάτια ,
μηχανικά σκορπά αισιοδοξία,
και συμβουλεύει νεότερους από τα λάθη της!
κάτι δεν έμαθε...
κάτι λείπει...
αυτό που δε γνωρίζουμε...
αυτό που γίνεται εκείνο
κι απομακρύνεται συνεχώς δίχως την ευωδιά
στα λόγια του εαυτού μας!
άοσμη , ασπρόμαυρη φυτρώνει στο χαρτί
μου θυμίζει πως τα δάχτυλά μου
κινούνται ακόμα από μένα...
μου ρίχνει την ευθύνη για την άγευστη ζωή της
για την ανυπαρξία της προσωπικότητας της..
δε θα ζωγραφίσω ξανά την ελπίδα
ούτε αυτή δεν καταδέχεται τη φιλοξενία μου![/align][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
